پيامدهاي سياست خارجي دولت روحاني بر تعاملات بين المللي جمهوري اسلامي ايران

The repercussions of Rouhani’s foreign policy for Iran’s International Relations

دولت يازدهم اصول و محور هاي سياست خارجي دولت خود را در چارچوب تعامل سازنده با جهان معرفي نمود. اين ايده در پاسخ به ديپلماسي دولت نهم و دهم اتخاذ شد. ايده تعامل سازنده دولت يازدهم داراي اصول و مولفه هايي است. در پژوهش حاضر تلاش بر آن است كه ضمن بررسي ويژگي تعامل سازنده و معرفي سياست خارجي دولت يازدهم و دوازدهم، پيامدهاي سياست خارجي دولت روحاني بر تعاملات بين المللي جمهوري اسلامي ايران مورد بررسي قرار گيرد. با توجه به موضوع، پژوهش حاضر در پي پاسخ به اين پرسش است كه: به كارگيري رويكرد تعامل سازنده از سوي دولت يازدهم چه پيامدهايي را بر تعاملات بين المللي جمهوري اسلامي ايران داشته است؟ يافته ها و نتايج نشان داده اند كه: رويكرد هاي تعاملي دولت يازدهم بر تعاملات بين المللي جمهوري اسلامي ايران تاثير و نتايجي معكوس براي جمهوري اسلامي در سياست خارجي به همراه داشته است. پيروزي و راهيابي دونالد ترامپ به كاخ سفيد و تعريف سياست ايذا و آزار در قبال ايران و همچنين راه اندازي كارزار فشار حداكثري، خروج از برجام، يارگيري هاي منطقه اي در عصر ترامپ به زيان جمهوري اسلامي ايران از جمله جريان هاي عبري- عربي،بر قراري نظام هاي تحريم در قالب تحريم هاي ثانويه، رفتار هاي پاندوليسم و سينوسي اروپا در قبال تعهدات برجامي و عدم اتخاذ سياست جامع از سوي روسيه و چين به عنوان شركاي غير اروپايي برجام در شكل دهي اين نتايج معكوس نقش داشته اند.پژوهش حاضر در رهيافت نظري خوداز الگوي نظري سازه انگاري بهره برده است.

A constructive interaction with the world was introduced by Rouhani’s administration as the main focus, for its foreign policy. This policy was adopted in response to the diplomacy of the ninth and tenth administrations. The constructive policy of the new administration has some principles and constituents. In this study, much effort is consumed to both address the features of a constructive interaction and introduce the 11th and 12th administrations’ foreign policy and to analyze the repercussions of these administrations’ foreign policy for Iran’s international relations. Concerning the topic under study, in this argument the following question is answered: what repercussions will be brought for Iran’s international relations by Rouhani’s approach to constructive interaction in his foreign policy? The findings suggest that the outcomes of Rouhani’s constructive interaction model of foreign policy have been averse to its international relations. Donald Trump’s move into the white House, his definition of a hostile policy toward Iran and launching a maximum pressure campaign on Iran, the US’s unilateral departure from the JCPOA ( the joint comprehensive Plan of Action or “ Iran nuclear deai “ ), regional favoritistic policies of Tramp’s administration were all disadvantageous to Iran. These disadvantages include Hebro – Arabic trends, imposition of sanction regimes as secondary sanctions, the European pendulous treatment of its obligations toward the JCPOA and no comprehensive policy on the part of Russia and China as the non-European signatories to the Iran nuclear deal. In this study, a constructivist approach is a dopted as it’s theoretical framework.