شماره ركورد :
1305367
عنوان مقاله :
تاثيرات فرهنگي و سياسي گسترش مذهب تشيع در شبه جزيره دكن (مطالعه موردي حكومت قطب شاهيان)
عنوان به زبان ديگر :
Cultural and Political Implications of the Spread of Shiism in the Deccan Peninsula (Case Study of the Qutb Shahian Government)
پديد آورندگان :
بابايي حسن سرا، رقيه دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي، تهران، ايران , سيد، محمود دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران مركزي - گروه تاريخ و باستان شناسي، تهران، ايران , واسعي، عليرضا پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامي، تهران، ايران
تعداد صفحه :
29
از صفحه :
80
از صفحه (ادامه) :
0
تا صفحه :
108
تا صفحه(ادامه) :
0
كليدواژه :
قطب شاهيان , دكن , پيامدهاي فرهنگي , سياسي , تشيع
چكيده فارسي :
دكن فلات حاصلخيزي در جنوب شبه قاره،كه تقريباً سيصد كيلومتر طول دارد. مذهب تشيع در قرن نهم و دهم هجري توسط برخي از حكومتهاي محلي دكن بعنوان مذهب رسمي برگزيده شد. پس از انقراض حكومت بهمنيان در منطقه دكن پنج حكومت محلي، قطب‌شاهيان در گلكنده، عادل‌شاهيان در بيجاپور، نظام شاهيان در احمدنگر، عمادشاهيان در برار و بريدشاهيان در بيدر، بر جاي آنان نشستند. قطب‌شاهيان، نظام‌شاهيان و عادل‌شاهيان تشيع را مذهب رسمي حكومت خود خواندند و در تاريخ، حكومت‌هاي شيعه شناخته مي‌شوند. حكومت قطب شاهيان توسط يكي از شاهزادگان قراقويونلو به نام قلي كه به دكن رفته وارد دستگاه حكومت بهمنيان شد و در آنجا مدارج ترقي و رشد راطي كرد. و از طرف بهمنيان به حكومت گلكنده منصوب شد و در سال 918 ه. مقارن با ضعف بهمنيان،اعلام استقلال كرد وبلافاصله به تبعيت از شاه اسماعيل ،مذهب تشيع را بعنوان مذهب رسمي انتخاب و خطبه خواند. هدف از پژوهش حاضر، علل و عوامل گسترش تشيع در دوره قطب شاهيان و پيامدهاي سياسي و فرهنگي مذهب شيعه بوده است، مقاله از روش توصيفي ـ تحليلي و روش گردآوري اطلاعات به شيوه كتابخانه‌اي بهره برده است. يافته‌هاي تحقيق حاكي ازآن است كه عامل مذهب نقش مهمي در تحكيم روابط سياسي بين قطب شاهيان و صفويان داشته بطوريكه مهاجرت ايرانيان به دربار قطب شاهيان و بدست گرفتن مناصب مهم دربار بدست آنان، بعنوان مبلغان مذهبي و فرهنگي در رشد و اعتلاي فرهنگ ايراني و اسلامي كوشيدند بطوريكه زبان فارسي بعنوان زبان رسمي و درباري مورد استفاده قرار گرفت .
چكيده لاتين :
Deccan is a fertile plateau in the south of the subcontinent which is about three hundred kilometers long. Shiism was chosen as the official religion in the ninth and tenth centuries AH by some local Deccan governments. After the extinction of the Bahmani government in the Deccan region, five local governments, the Qutbshahians in Golkandeh, the Adelshahis in Bijapur, the Shahid system in Ahmadnagar, the Emadshahis in Barar and the Bridshahis in Bidar, took their place. The Qutb Shahs, the Nizam Shahs, and the Adil Shahs called Shi'ism the official religion of their government and have historically been known as Shi'a governments. The rule of Qutb Shahyan was introduced to the Bahmani government by one of the princes of Qaraqoyunlu, named Qoli, who went to Deccan, where he achieved degrees of progress and growth. and was appointed to the government of Golkandeh by Bahmanians and in 918 AH Simultaneously with the weakness of the Bahmanis, he declared independence and immediately, following Shah Ismail, chose the Shiite religion as the official religion and read the sermon. The aim of the present study was the causes and factors of the spread of Shiism in the period of Qutb Shahyan and the political and cultural consequences of the Shiite religion. article uses descriptive-analytical method and library method to collect information. Important court positions were held by them as religious and cultural missionaries in the growth and promotion of Iranian and Islamic culture, so that Persian was used as the official and court language.
سال انتشار :
1400
عنوان نشريه :
تاريخ - دانشگاه آزاد اسلامي واحد محلات
فايل PDF :
8736568
لينک به اين مدرک :
بازگشت