مدل ساختاري رابطۀ ادراك جوّ مدرسه و رفتارهاي بروني سازي شده با نقش واسطۀ شايستگي اجتماعي-هيجاني

هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطۀ ساختاري ادراك جوّ مدرسه و رفتارهاي بروني‌سازي‌شده با نقش واسطۀ شايستگي اجتماعي‌ـ‌هيجاني بود. روش پژوهش همبستگي و جامعۀ آماري شامل تمام دانش‌آموزان‌ پسر مقطع متوسطۀ اول شهر اروميه در سال تحصيلي 1400-1399 بود. 380 نفر از دانش‌آموزان‌ به‌روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي انتخاب شدند و مقياس‌هاي جوّ مدرسۀ دلاوير (DSCS، بير و همكاران، 2011)، فرم خودسنجي نوجوان (YSR، آخنباخ و رسكورلا، 1991) و مقياس شايستگي اجتماعي‌ـ‌هيجاني (SECQ، زو و ايي، 2012) را تكميل كردند. بعد از حذف پرسشنامه‌هاي مخدوش و داده‌هاي پرت، 374 پرسشنامه با روش الگويابي معادله‌هاي ساختاري و با استفاده از نرم‌افزار AMOS ويراست 24 تحليل شدند. نتايج نشان داد ادراك جوّ مدرسه و شايستگي اجتماعي‌ـ‌هيجاني به‌صورت مستقيم رفتارهاي بروني‌سازي‌شده را پيش‌بيني كردند. علاوه‌براين، ادراك جوّ مدرسه بر رفتارهاي بروني‌سازي‌شدۀ دانش‌آموزان‌ به‌واسطۀ شايستگي اجتماعي‌ـ‌هيجاني اثر غيرمستقيم دارد. اين پژوهش شامل تلويحاتي براي متوليان عرصۀ تعليم‌وتربيت است تا با تكيه ‌بر نتايج، براي تعديل و كاهش رفتارهاي بروني‌سازي‌شدۀ دانش‌آموزان‌ اقدامات لازم و بهينه‌اي انجام دهند.