اثربخشي تدريس تلقين‌زدايي مبتني بر دو نيمكره مغز بر نگرش و اضطراب رياضي دانش‌آموزان متوسطه اول (مطالعه‌اي از نوع تك آزمودني)

هدف: هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي روش تدريس تلقين‌زدايي مبتني بر دو نيمكره مغز بر نگرش و اضطراب رياضي دانش‌آموزان دختر متوسطه اول بود.روش: پژوهش از نوع آزمايشي با طرح مطالعات تك موردي بود. از ميان دختران پايه هشتم شهر مشهد، دو آزمودني با روش هدفمند جهت شركت در پژوهش انتخاب شدند. اين دو آزمودني به ترتيب 4 و 7 جلسه آموزش سنتي را دريافت و بعد از هر جلسه آزمون‌هاي نگرش و اضطراب رياضي را تكميل كردند. با استفاده از اين داده ها،  خط پايه براي هر دانش‌آموز تعيين شد. پس از مشخص شدن خط پايه هر دانش‌آموز؛ تنفس ريتميك همراه با آموزش رياضي به آزمودني‌ها ارائه و از موسيقي و تن آرامي نيز بهره‌گيري شد. آزمودني‌ها به ترتيب 6 و 3 جلسه با استفاده از اين شيوه آموزش ديدند. در پايان هر جلسه از آزموني ها خواسته شد به ابزارهاي پژوهش پاسخ بدهند. همچنين براي پيگيري اثرات مداخله، آزمودني حدود يك ماه پس از اتمام آموزش مجدداً به مقياس هاي نگرش رياضي و اضطراب پاسخ دادند.يافته‌ها: نتايج اين پژوهش نشان داد كه روش آموزش تلقين‌زدايي مبتني بر دو نيمكره مغز در افزايش نمرات نگرش به رياضي (با شاخص هاي دلتاي 48.68 و 3.11 به ترتيب براي دو آزمودني) و كاهش نمرات اضطراب رياضي (با شاخص هاي دلتاي 2.18 و 2 به ترتيب براي دو آزمودني) موثر بوده است. به طور كلي، نتايج اين پژوهش بيانگر تأثير مثبت تدريس تلقين‌زدايي مبتني بر دو نيمكره مغز بر نگرش به رياضي و كاهش اضطراب رياضي است.