اثربخشي آموزش شكوفايي بر افسردگي و اضطراب و تاب‌آوري دانش‌آموزان مدارس تيزهوشان

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسي اثر‌بخشي مبتني بر روان‌شناسي مثبت‌گرا و به طور ويژه آموزش شكوفايي بر اضطراب و افسردگي و تاب‌آوري دانش‌آموزان مدارس تيزهوشان است.روش‌: به منظور نيل به هدف پژوهش و تعيين اثر‌بخشي از طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل استفاده شد. نمونه شامل 50 نفر از دانش آموزان دختر دبيرستان فرزانگان تربت‌حيدريه بود. ابتدا از جامعه‌ي آماري (كليه‌ي دانش آموزان دبيرستان مذكور)، مقياس افسردگي، اضطراب و استرس و پرسشنامه تاب‌آوري به عمل آمد. تعداد 50 نفر كه بيشترين نمره را در مقياس اول و كمترين نمره را در مقياس دوم كسب كرده بودند، انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار گرفتند. براي گروه آزمايش، آموزش شكوفايي در 14 جلسه 60 دقيقه‌اي (هفته‌اي دو جلسه) اجرا شد، اما گروه كنترل ابتدا هيچ نوع درماني دريافت نكرد و در پايان پژوهش، آموزش جهت گروه كنترل نيز اجرا شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS26 و از طريق آزمون تحليل كوواريانس مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت.يافته‌ها: نتايج آزمون كوواريانس نشان داد كه با توجه به معني‌دار شدن مقدار F فرضيه‌ي پژوهش مبني بر اثربخشي پروتكل آموزشي مبتني بر شكوفايي بر متغير اضطراب، افسردگي و تاب‌آوري در سطح اطمينان 99 درصد تأييد مي‌شود. آموزش شكوفايي موجب كاهش اضطراب و افسردگي و افزايش تاب‌آوري دانش‌آموزان گروه آزمايش، در مقايسه با گروه كنترل‌شده است.