اثر‌بخشي درمان فراتشخيصي بر حساسيت‌ اضطرابي، درآميختگي افكار و كاهش علائم افراد مبتلا به وسواس فكري عملي

هدف: هدف از اين پژوهش بررسي اثربخشي درمان فراتشخيصي بر حساسيت اضطرابي، درآميختگي افكار و كاهش علائم افراد مبتلا به وسواس فكري عملي بود.روش‌: طرح پژوهش از نوع نيمه آزمايشي و به صورت پيش‌آزمون پس‌آزمون با گروه كنترل بود. در اين پژوهش از روش نمونه‌گيري داوطلبانه استفاده شد. بدين منظور تعداد 30 زن، از بين جامعه آماري پژوهش كه كليه‌ي زنان مبتلا به وسواس فكري عملي استان اصفهان در سال 1399 بودند، بر اساس معيارهاي ورود و خروج از پژوهش و مصاحبه باليني به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند. ابزارهاي مورد استفاده در پژوهش حاضر عبارت بودند از پرسشنامه‌ وسواس ييل‌‌براون، مقياس حساسيت اضطرابي و پرسشنامه درآميختگي افكار. پس از اجراي پيش‌آزمون، شركت‌كنندگان در گروه آزمايش طي 10 جلسه 60 دقيقه‌اي به صورت گروهي تحت آموزش درمان فراتشخيصي قرار گرفتند. در نهايت پس از اجراي پس‌آزمون، داده‌ها با استفاده از روش تحليل كوواريانس مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند.يافته‌ها: نتايج حاصل از تجزيه‌وتحليل داده‌ها نشان داد كه درمان فراتشخيصي موجب كاهش حساسيت اضطرابي، درآميختگي افكار و علائم افراد مبتلا به وسواس فكري عملي در گروه آزمايش، در مرحله پس‌آزمون شده است و اين تغييرات از نظر آماري معنادار هستند؛ لذا، مي‌توان از اين روش به عنوان يك روش مداخله‌اي و درماني براي كاهش نشانه‌هاي حساسيت اضطرابي، درآميختگي افكار و علائم افراد مبتلا به وسواس فكري عملي استفاده نمود.