بررسي نقش ميانجي رضايتمندي جنسي در ارتباط بين تعارضات دوپاره و كيفيت رابطه‌ي زناشويي در افراد متأهل ايراني

هدف: تعارضات دوپاره نقش كليدي در كيفيت رابطه‌ي زناشويي دارند. هدف اين مطالعه، بررسي نقش ميانجي، رضايتمندي جنسي در ارتباط بين تعارضات دوپاره و كيفيت رابطه‌ي زناشويي است.روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري شامل افراد متأهل ساكن شهر تهران بود. تعداد 308 نفر به صورت نمونه‌گيري در دسترس با استفاده از لينك آنلاين پاسخگويي به‌عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه رضايت زناشويي، شاخص رضايت جنسي و پرسشنامه خود انتقادي بود. داده‌ها با روش مدل سازي معادلات ساختاري در نرم اقزار Amos تحليل گرديد.يافته‌ها: تحليل داده­ها نشان داد كه رضايتمندي جنسي و خود مطمئن با تمامي مؤلفه‌هاي رضايت زناشويي و نمره كل آن رابطه مثبت معنادار و خود ناكافي و خود متنفر با تمامي مؤلفه‌هاي رضايت زناشويي رابطه منفي معنادار دارد. خود ناكافي و خود متنفر نيز با رضايتمندي جنسي رابطه منفي معنادار دارد. همچنين كه خود مطمئن با رضايتمندي جنسي رابطه مثبت معنادار دارد. تحليل معادلات ساختاري نشان داد كه خود متنفر و خود مطمئن فاقد اثر معنادار است. براي خود ناكافي اثر مستقيم و غيرمستقيم به ترتيب با اندازه بتا 0.22 و 0.12 بعد از اصلاح مدل معنادار است (0.05 p ). با اين تفاسير، تعارضات دوپاره مي‌تواند يك متغير مهم و مرتبط با كيفيت رضايت زناشويي باشد، چرا كه علاوه بر ارتباط با آن، به واسطه اثرگذاري بر رضايتمندي جنسي مي‌تواند تبيين‌كننده تغييرات كيفيت رابطه‌ي زناشويي باشد.