برهم كنش فعاليت بدني با دريافت مغزدانه‌ها در بروز اجزاي تشكيل‌دهنده سندرم متابوليك: مطالعه قند و ليپيد تهران

مقدمه: نتايج پژوهش‌ها نشان داده است كه شيوه‌ي زندگي سالم مي‌تواند از بروز سندرم متابوليك پيش‌گيري نمايد. هدف از اجراي اين مطالعه بررسي ارتباط بين مغزدانه ها، به عنوان يكي از اجزاي تشكيل‌دهنده رژيم غذايي سالم، با اجزاي تشكيل‌دهنده سندرم متابوليك و نيز بررسي اثر تعديلي فعاليت بدني بر اين رابطه بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه آينده نگر، مصرف مغزدانه ها در 1452 فرد شركت كننده در مطالعه قند و ليپيد تهران با استفاده از پرسش‌نامه بسامد خوراك روا تعيين شد. از رگرسيون كاكس براي تعيين ارتباط مغزدانه ها و خطر بروز اجزاي تشكيل دهنده سندرم متابوليك استفاده شد. هم‌چنين، اثر تعديلي فعاليت بدني بر اين ارتباط نيز؛ با استفاده از آزمون كاكس بررسي شد. يافته ها: ميانگين سني (انحراف استاندارد) افراد در ابتداي مطالعه 5.36 (3.13) سال و ميانگين نمايه توده بدن 6.25 (5.4) كيلوگرم بر مترمربع بود. ميانه‌ي دريافت مغزدانه ها 8.18 گرم در هفته بود. دريافت مغزدانه ها ارتباط معكوس معني داري با افزايش تري گليسريد سرم، پرفشاري خون، افزايش قند ناشتاي سرم و چاقي شكمي؛ پس از تعديل متغيرهاي مخدوش كننده داشت. در افراد با فعاليت بدني متوسط و بالا، دريافت مغزدانه ها (كمتر يا بيشتر از ميانه) سبب كاهش خطر اجزاي تشكيل‌دهنده سندرم متابوليك شد. اين ارتباط در افراد با فعاليت بدني كم مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: فعاليت بدني ارتباط بين دريافت مغزدانه ها و خطر برخي از اجزاي تشكيل‌دهنده سندرم متابوليك را تغيير مي دهد. در فعاليت بدني كم، همراهي بين دريافت مغزها و بروز اجزاي سندرم متابوليك، ديده نشد.