خشونت خانگي عليه همسران(مورد مطالعه: شهر بندرعباس در دوران همه‌گيري كرونا)

زمينه و هدف: پس از ورود پاندمي كرونا به ايران، گزارش‌هاي غيررسمي از افزايش خشونت خانگي حكايت داشت. ناظر براين مسئله، پژوهش حاضر تلاش‌كرده تا وضعيت خشونت خانگي عليه همسران را ارزيابي نمايد.روش: پژوهش با روش كمّي و به شيوۀ پيمايش انجام شده است. جامعۀ آماري، همۀ شهروندان ساكن شهر بندرعباس در سال 1399 و حجم نمونه برابر با 384 نفر بوده است. با توجه به شرايط كرونا، از پرسش نامۀ آنلاين به‌منظور جمع‌آوري داده‌ها استفاده شد. بدين منظور با استفاده از سامانۀ پرس لاين، لينك پرسش‌نامۀ مذكور ايجاد و به مدت يك ماه در شبكه‌هاي اجتماعي مجازي (از قبيل واتس‌اپ، تلگرام، سروش، آي گپ و...) پخش شد و درنهايت به‌منظور افزايش دقت و توزيع مناسب در مناطق سه‌گانۀ شهر بندرعباس،  653 پرسشنامه‌ي تكميل شده در سامانه مذكور، مبناي ارزيابي و تحليل داده‌ها قرار گرفت. روايي پرسشنامه به لحاظ صوري و محتوايي توسط خبرگان و پايايي آن با ضريب آلفاي كرونباخ(0.78) تاييد گرديد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آزمون‌هاي تي، پيرسون و آناليز واريانس با استفاده نرم‌افزار spss انجام شده است.يافته‌ها: نتايج آزمون نشان مي دهد كه ميانگين خشونت عليه زنان برابر با 5.22 و ميانگين خشونت عليه مردان برابر با 5.69 بوده است كه حاكي از خشونت بيشتر عليه مردان است. همچنين ضريب همبستگي پيرسون بين سرمايۀ فرهنگي و دين‌داري با خشونت خانگي عليه همسران، به ترتيب برابر با 0/229 و 0/277  مي‌باشد. خشونت خانگي برحسب سن، تحصيلات، درآمد، تعلق طبقاتي، تعداد فرزندان و طول مدت ازدواج متفاوت است.نتيجه‌گيري: فارغ از اينكه خشونت خانگي عليه مردان را ذيل تحولات نهادي خانواده و نقش‌هاي جنسيتي تحليل كرد يا آن را پديده‌اي مقطعي و صرفا مرتبط با بحران كرونا برشمرد، ملاحظه‌ي اشكال نوظهور خشونت خانگي، امري راهگشا خواهد بود. افزون بر اين، خانواده‌هايي كه از سرمايه فرهنگي و دينداري بالاتري برخوردار بوده‌اند، خشونت كمتري را تجربه كرده اند و اين مهم، مي‌تواند در سياستگذاري‌هاي معطوف به خانواده، مطمح نظر قرار گيرد.