مطالعه كيفي پيامدهاي تجرد قطعي دختران

تجرد قطعي به وضعيتي اطلاق مي شود كه دختران تا 45 سالگي موفق به ازدواج نشده و از تشكيل خانواده باز مي مانند، اين پديده پيامدهاي اجتماعي و فردي زيادي از جمله؛ كاهش تعداد مواليد، كاهش نرخ رشد جمعيت، عدم جايگزيني نسلي، تنهايي و... در بر دارد كه نيازمند بررسي و توجه جدي است. از همين رو مطالعه حاضر  با استفاده از روش تحليل محتواي كيفي به بررسي پيامدهاي ناشي از تجرد قطعي بر اساس تجربه زيسته اين دختران پرداخته است. مشاركت كنندگان 23 نفر از دختران مجرد قطعي بودند كه با استفاده از نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند، مصاحبه با اين افراد تا رسيدن به اشباع نظري و كشف مضامين اصلي تحقيق ادامه يافت. داده ها با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA2020 تحليل و بررسي شدند. جهت اعتبارپذيري داده ها از مرور مطالعات و تكنيك كسب اطلاعات موازي و تثليث، ارائه تحليل‌هاي داده اي و براي كسب پايايي، از ضريب توافق كاپا استفاده گرديد كه با مقدار 0.78 پايايي تاييد قرار شد. نتايج تحقيق نشان داد؛ تجرد قطعي منجر به پيامدهاي ناخواسته اي مي شود كه كليت جامعه را بطور اعم و افراد جامعه هدف را بطور اخص با مشكلات عديده اي مواجه مي سازد. مضامين اصلي پيامدهاي تجرد قطعي شامل؛رها كردن تفكر ازدواج،آسيب‌پذيري تنهايي، واگويه حسرت هاي گذشته، داغ ننگ ناشي از تجرد و درماندگي اجتماعي بود. هر يك از اين پيامدها مي توانند به عنوان يك آسيب اجتماعي مطرح شوند؛ بنابراين نياز به سياست گذاري اجتماعي مناسب در زمينه كاهش تجرد قطعي بيش از پيش احساس مي شود.