نقد و بررسي ديدگاه مشهور فقهاء اماميه در عدم وجوب استبراء زانيه غير باردار

استبراء به معناي برائت رحم و پاكي آن است، در اسلام استبراء جهت پاكي رحم از حمل تشريع شده است كه استبراء غير حامل با ديدن حيض است.از آن جهت كه زنا ازمسائلي است كه همواره مورد ابتلا بوده خصوصا در جوامع امروزي، ضروري است كه در خصوص استبراء زانيه بحث شود. حال اين سؤال مطرح مي‌شود كه زانيه بدون شوهر و غيرباردار در صورتي كه قصد ازدواج داشته باشد آيا نياز به استبراء دارد؟هدف از اين تحقيق تبيين حكم استبراء زانيه بدون شوهر وغير بارداراست. فقهاي اماميه دروجوب يا عدم وجوب استبراء زانيه غير باردار اختلاف دارند، ديدگاه عدم وجوب استبراء به مشهور فقها نسبت داده شده است البته برخي از مشهور به استحباب استبراء و برخي ديگر به احتياط در اين مسئله گرايش پيدا كرده اند.اين پژوهش كه به روش توصيفي تحليلي است نشان مي‌دهد ادله مشهور ناتمام است؛ به دليل اينكه استناد مشهور به عموم و اطلاق ادله‌ است كه با ادله‌اي كه بر وجوب استبراء دلالت مي‌كنند، قيد زده مي‌شوند و اعراض مشهور موجب ضعف روايات وجوب استبراء نمي‌شود زيرا اولا اعراض‌مشهور قدما چندان روشن نيست. ثانيا اين اعراض بخاطر اين نيست كه آنها دليلي داشته‌اند كه به ما نرسيده است، بلكه اعراض آنها اجتهادي است. نتيجه آنكه با وجود روايات وجوب استبراء، قاعده « قاعده لايجوز اجتماع المائين في رحم واحد» و حفظ مياه و انساب از اختلاط قول به وجوب استبراء ترجيح دارد.