روش‌شناسي جامع ساخت مدل يكپارچه‌ي سامانه‌ي توليد و پياده‌سازي آن در يك ميدان گازي

امروزه نگرش جامع نگر به واحدهاي عملياتي به هم وابسته در زنجيره ي توليد از ميدان هاي هيدروكربني، يكي از مهم ترين الزامات توليد پايدار، اقتصادي و ايمن است. بدين منظور توسعه ي مدل هاي يكپارچه، ابزار مناسبي در نيل به اين هدف هستند. مدل هاي مورد اشاره از اتصال مدل هاي مخزن، چاه ها، خطوط لوله ي روزميني و تاسيسات فرآورشي شكل مي گيرند، به طوري كه در اثر اتصال اين مدل ها به يكديگر برهم كنش فشاري و تاثيرپذيري واحدهاي بالادست و پايين دست از يكديگر در بررسي زنجيره ي توليد لحاظ مي شود و بهينه سازي بر مبناي يك تابع هدف با در نظر گرفتن محدوديت هاي توليدي را ممكن مي سازد. در اين رويكرد امكان در نظر گرفتن برهم كنش فشاري بين مخزن، چاه، خطوط لوله ي روزميني و تاسيسات فرآورشي وجود دارد. لذا در اين مقاله سعي شده است روش شناسي جامع ساخت مدل يكپارچه اعم از نوع داده هاي لازم، نحوه ي ساخت و استانداردسازي مدل مخزن، چاه و خطوط لوله ي روزميني و سپس ساخت مدل يكپارچه و انجام تطابق تاريخچه بيان شده و با اجراي آن روي يك ميدان واقعي نشان داده شود. در اين ميدان واقعي با اجراي مدل سازي يكپارچه، مدت زمان نگهداشت توليد به مدت هفت ماه افزايش يافت. همچنين نتيجه ي اين مدل سازي نشان داد كه در حالت غيريكپارچه توليد انباشتي، 60درصد كمتر از حالت واقعي خواهد بود.