دانشگاه‌ها چگونه مي‌توانند با جامعه در تعامل باشند؟ در جست‌وجوي رويكرد جديد دانشگاه‌ها به مأموريت سوم در ايران

توافق گسترده‌اي نسبت به نقش دانشگاه در جامعه در پاسخ به چالش‌هاي اقتصادي و اجتماعي،‌ پرورش شهروندان روشنفكر و مولد و درگير در مشاركت از طريق ماموريت سوم وجود دارد؛ اما هيچ تعريف منحصربه‌فردي از مفهوم تعامل دانشگاهي وجود ندارد و ماموريت سوم دانشگاه فاقد يك تصوير مشخص است. اين مقاله با ديدگاهي انتقادي و با روش مروري تحليلي، پنج رويكرد تعامل دانشگاه با جامعه شامل كارخانه دانش، تعامل با صنعت،‌ كارآفريني فناورانه، كارآفريني اجتماعي، رويكرد پايدار و تعامل سيستميك را بررسي نموده و اين رويكردها بر اساس نه عامل اعم از فلسفه، اهداف، جهت گيري، ذينفعان، عوامل تاثيرگذار، دلالت سياسي، رويكرد به نوآوري، چارچوب زماني و كانال هاي ارتباطي مورد مقايسه قرار گرفته اند. هدف از اين فرايند شفاف ساختن تفاوت رويكردهاي تعامل دانشگاه با جامعه؛ ارائه تصويري از تعامل دانشگاهي و مبرهن ساختن شناخت و تبيين رويكرد مناسب به مأموريت سوم در دانشگاه‌ها با توجه به شرايط محيطي در ايران بود. نتايج نشان داد كه مأموريت سوم دانشگاه يك مأموريت در حال تحول است كه با تعريف معمول آن و تمركز اقتصادي و شيوه‌هاي انتقال فناوري تفاوت دارد. انتخاب رويكرد تعامل در هر دانشگاه يك موضوع پيچيده است كه رهايي از اين پيچيدگي و به دست آوردن تصويري واضح از تعامل دانشگاه با جامعه منوط به شفاف ساختن پنج موضوع ابهام ‌برانگيز اعم از قصد يا هدف از تعامل، درك يا تصور تعامل،‌ تاريخ توسعه دانشگاه، ‌ساختار دانشگاه و معناي تعامل از ديدگاه ذينفعان تعامل است