ترس از سقوط و عوامل مرتبط با آن در سالمندان تحت دياليز مراجعه‌كننده به بيمارستان‌هاي شهر تهران در سال 1400

زمينه و هدف: بيماران سالمند تحت همودياليز در معرض خطر بيشتري براي سقوط و پيامدهاي مهم آن هستند. سقوط مي‌تواند منجر به ترس فرد از تجربه سقوط بعدي شود. هنوز اطلاعات كمي در مورد ترس از سقوط در اين جمعيت پرخطر وجود دارد. اين مطالعه با هدف تعيين ترس از سقوط و عوامل مرتبط با آن در سالمندان تحت دياليز ناشي از سقوط مراجعه‌كننده به بيمارستان‌هاي شهر تهران در سال 1400 انجام شد. روش بررسي: پژوهش حاضر يك پژوهش توصيفي ـ مقطعي بود كه روي 197 سالمندان تحت دياليز مراجعه‌كننده به بيمارستان‌هاي شهر تهران در سال 1400‌ انجام شد. بيماران به شيوه نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. موارد بررسي‌شده شامل مشخصات جمعيت‌شناختي، ترس از سقوط بود. داده‌ها با استفاده از آمار توصيفي و استنباطي، از طريق نرم‌افزار SPSS نسخه 21 تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين سن افراد 8.12 ±70.02 ‌و بيشتر نمونه‌ها را مردان (63.5 درصد) تشكيل مي‌دادند. ميانگين ترس از سقوط 13.54 ±35.29 و در حد بالا بود. بين ترس از سقوط و اطلاعات جمعيت‌شناختي ارتباط معناداري وجود داشت (0.05 P). نتيجه‌گيري: فراواني ترس از سقوط در سالمنداني كه سابقه سقوط تحت همودياليز داشتند، در سطح قابل‌توجهي بالاتر بوده است. در سالمندان تحت دياليز، ترس از سقوط به احتمال زياد در بروز زمين خوردن نقش دارد. مطالعات آينده بايد كاهش ترس از سقوط را به عنوان يك اقدام پيشگيرانه براي سقوط در سالمندان تحت دياليز بررسي كند.