بررسي همبستگي بين سواد سلامت با سلامت رواني و شاخص‌هاي كيفيت زندگي سالمندان غيرفعال شهرستان لاهيجان در سال 1400

زمينه و هدف: سواد سلامت به دليل نقشي كه در پيشبرد تصميم‌گيري‌هاي مناسب در زمينه سلامت رواني سالمندان دارد، مي‌تواند كيفيت زندگي آن‌ها را از خود متأثر كند. اين پژوهش با هدف بررسي همبستگي بين سواد سلامت با سلامت رواني و شاخص‌هاي كيفيت زندگي سالمندان غير‌فعال شهرستان لاهيجان در سال 1400 انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفيهمبستگي، دويست سالمند از شهرستان لاهيجان انتخاب شدند. جهت گردآوري اطلاعات از پرسش‌نامه‌هاي سواد سلامت، سلامت رواني گلدبرگ و كيفيت زندگي استفاده شد. داده‌ها به وسيله نرم‌افزار SPSS نسخه 23 و با كمك آزمون‌هاي آماري كولموگروفاسميرنف، آناليز واريانس، t، و ضريب همبستگي پيرسون تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ميانگين سني سالمندان پژوهش6.2 ±‌64.9 سال است. ميانگين نمره سواد سلامت 58.2 كه از نظر سواد سلامت در سطح مرزي، سلامت رواني 25.1 و كيفيت زندگي 40.7 كه در سطح مطلوب قرار داشتند و بين سواد سلامت و سلامت رواني و شاخص‌هاي كيفيت زندگي ارتباط آماري معناداري وجود داشت (P˂001.0). نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط سواد سلامت با سلامت رواني و كيفيت زندگي، توجه هر‌چه بيشتر به ارتقاي سواد سلامت در سالمندان و برنامه‌ريزي جهت بهبود عوامل تأثيرگذار در برنامه‌هاي ارتقاي كيفيت زندگي ضروري به نظر مي‌رسد.