پيش‌بيني در بيس‌بال: تفاوت استفاده از نشانه‌هاي فضايي در بازيكنان ماهر و مبتدي

هدف از اين پژوهش بررسي تفاوت بين بازيكنان بيس‌بال ماهر و مبتدي براي پيش‌بيني نوع توپ پيچ (پرتاب) شده و تعيين وابستگي بازيكنان به نشانه‌هاي فضايي سينماتيكي توزيع‌شده يا موضعي بود. با استفاده از روش انسداد فضايي، از بازيكنان بيس‌بال (تعداد = ۱۵، ميانگين سن: 27.73 ± 6.28 سال؛ تجربه بيس‌بال: 7.90 ± 5.69 سال) و مبتدي‌ها (تعداد = ۱۵، ميانگين سن: 23.10 ± 5.68 سال؛ بدون تجربه بيس‌بال)، همگي مذكر، درخواست شد نوع پيچ (فست‌بال و كروبال) را پيش‌بيني كنند. هر دو گروه شبيه‌سازي‌هايي ضبط و دستكاري‌شده از اجراي پيچ‌ را مشاهده كردند كه در آن‌ها نه قسمت خاص از بدن پيچر يا توپ حذف يا به‌طور جداگانه نشان داده شده بود. داده‌ها با استفاده از يك طرح تحليل واريانس آميخته 2 (سطح مهارت) × 9 (شرايط نمايش) بررسي آماري شد. طبق نتايج، در كل، بازيكنان ماهر بيس‌بال در شرايط انسداد عملكرد بهتري نسبت به مبتدي‌ها داشتند. افزون‌براين، نتايج نشان داد كه بازيكنان بيس‌بال براي پيش‌بيني‌هاي درست خود از نشانه‌هاي سينماتيكي دست و توپ و نيز بالاتنه استفاده كردند. نتايج همسو با يافته‌هاي قبلي در زمينه خبرگي ادراكي‌شناختي و تصميم‌گيري در ورزش‌هاي تعاملي است و نشان مي‌دهد بازيكنان ماهر بيس‌بال به‌جاي اتكا بر نشانه‌هاي سينماتيكي مجزا يا موضعي، قادرند از اطلاعاتي كه در كل سطح بدن پيچر توزيع‌شده استفاده نمايند.