تحولات و راهبردهاي صنعت گردشگري ورزشي در دوران همه گيري كوويد-19

هدف پژوهش حاضر شناسايي اثرات كوويد-19 بر گردشگري ورزشي ايران و ارائه راهكارهاي مناسب بود. پارادايم پژوهش تفسيري، ماهيت آن اكتشافي، رويكرد حاكم استقرايي، روش پژوهش كيفي، استراتژي پژوهش تحليل مضمون و ابزار جمع آوري داده ها مطالعۀ كتابخانه اي هدفمند و مصاحبه هاي عميق نيمه ساختاريافته بود. داده ها از دو گروه منابع انساني آگاه و منابع متني مرتبط با موضوع جمع آوري شد. نمونه گيري بر مبناي رسيدن به اشباع نظري و به روش هدفمند انجام گرفت (8 فرد مطلع و 17 مقاله). براي اطمينان از اعتمادپذيري، انتقال پذيري و تأييدپذيري سعي شد، تمام مراحل براي انجام پژوهش كيفي مورد توجه قرار گيرند. براي سنجش اتكاپذيري از روش هولستي استفاده شد كه مورد تأييد قرار گرفت. جهت تحليل داده ها از روش تحليل مضمون استفاده شد. نتيجۀ تحليل پيامدهاي كوويد-19 براي گردشگري ورزشي، 67 مضمون پايه، 13 مضمون سازمان دهنده و 3 مضمون فراگير بود. همچنين، 52 مضمون پايه، 7 مضمون سازمان دهنده و 2 مضمون فراگير به عنوان راهبردهاي مقابله با اين اثرات شناسايي شد. براساس يافته ها مي توان اظهار كرد كه همگام با تغييرات ناشي از كوويد- 19 لازم است صنعت گردشگري ورزشي، تغييراتي را در رويكرد و عمليات خود داشته باشد. اين پژوهش استراتژي هايي را به منظور ايجاد اين تغييرات پيشنهاد مي دهد كه به رونق دوبارۀ گردشگري ورزشي خواهد انجاميد.