بررسي توافق ابزارهاي منتخب شايستگي حركتي در كودكان

اين مطالعه اجراهاي كودكان را در سه آزمون مطرح اندازگيري شايستگي حركتي: آزمون حركتي درشت-3، آزمون هماهنگي حركتي كودكان و فرم كوتاه آزمون تبحر حركتي بروينيكس -ازرتسكي-2 در 164 دختر سالم ايراني 10-7 سال مقايسه كرد.  ضريب همبستگي پيرسون براي بررسي ارتباط بين نمره ي كلي آزمون تبحر حركتي بروينيكسازرتسكي2 (فرم كوتاه)، خرده آزمون درشت و ظريف آزمون تبحر حركتي بروينيكس-ازرتسكي-2، نمرات كلي آزمون هماهنگي حركتي كودكان و آزمون حركتي درشت3 و خرده آزمون هاي مهارت هاي توپي و جابجايي محاسبه شد. آزمون تحليل واريانس چندگانه براي آزمون فرض اختلاف بين ميانگين هاي اجراي سه آزمون مذكور در كودكان پايه ي اول تا چهارم دبستان مورد استفاده قرار گرفت و آزمون تعقيبي توكي براي بررسي احتلافات زوجي اجراها استفاده شد. ارتباطات معنادار اما ضعيف تا متوسطي بين نمرات كلي اجراي كودكان مشاهده شد. بطور كلي يافته ها نشان دادكه با افزايش سن نمرات اجراي كودكان در هريك از آزمون ها افزايش يافت. ارتباطات ضعيف ميان اجراي ابزارها نشان دهنده ي آن است كه هر يك از اين ابزارها جنبه هاي مختلفي از شايستگي را اندازگيري مي كنند  و نبايد جايگزين يكديگر استفاده شوند.