تاثير توجه بر رفتار چشم ساكن و دقت اجرا در يك تكليف هدف گيري

مطالعه حاضر با هدف، تعيين تاثير متمركز كردن توجه بر رفتار چشم ساكن و دقت اجرا در مهارت پرتاب دارت مي باشد. بدين منظور 20 دانشجوي پسر مبتدي در دارت (دامنه سني 2219 سال) به‌طور داوطلبانه انتخاب شدند.تمام شركت كنندگان به‌صورت كانتربالانس دستورالعمل هاي توجه بيروني و دروني را اجرا كردند. بدين صورت كه، ابتدا شركت كنندگان 10 كوشش را در حالت پايه (بدون دستورالعمل توجهي) انجام دادند. سپس بصورت كانتربالانس در مجموع 20 كوشش تمريني را در دو شرايط راهبردهاي توجه بيروني و دروني اجرا نمودند. در تمامي كوشش ها اطلاعات سيستم بينايي با استفاده از دستگاه رديابي چشم ثبت گرديد و براي اندازه گيري دقت از فرمول خطاي شعاعي استفاده شد. داده ها به وسيله آزمون تحليل واريانس درون گروهي با اندازه گيري تكراري تحليل شد (P=0.05). يافته ها نشان داد كه دقت پرتاب در شرايط توجه بيروني نسبت به شرايط پايه و دروني بهبود معني داري يافت (P=0.001).  همچنين نتايج حاكي از آن بود كه، دوره چشم ساكن در شرايط كانون توجه بيروني نسبت به شرايط توجه دروني طولاني تر بود (P=0.001). با توجه به نتايج بدست آمده از اين تحقيق مي توان اينطور فرض كرد كه، طول دوره چشم ساكن، يكي از مكانيسم هاي اساسي در دقت اجراي مهارت هدف گيري در مبتديان مي باشد و متمركزكردن توجه علاوه بر دقت اجرا بر طول دوره چشم ساكن نيز تاثيرگذار است.