تركيب شيميايي، فراسنجه هاي توليد گاز و قابليت هضم برون تني بقاياي خلر عمل آوري شده با برخي مواد شيميايي

مقدمه و هدف: بقاياي كشاورزي پتانسيل خوبي براي استفاده در جيره نشخواركنندگان به عنوان منابع انرژي دارند. عدم تعادل مواد مغذي و مقدار بالاي ليگنين استفاد از اين محصولات در جيره نشخواركنندگان را با محدوديت مواجه كرده است. ارزش تغذيه اي اين تركيبات ليگنوسلولزي را به كمك روش هاي مناسب عمل آوري مي توان بهبود داد. اين پژوهش به‌منظور بررسي تاثير عمل‌آوري شيميايي بر ارزش تغذيه اي بقاياي خلر انجام گرفت. مواد و روش ها: نمونه هاي بقاياي خلر توسط هيدروكسيد سديم (50 گرم در كيلوگرم ماده خشك)، اكسيد كلسيم (160 گرم در كيلوگرم ماده خشك)، اسيد هيدروبروميك (60 ميلي‌ليتر در كيلوگرم ماده خشك) و پراكسيد هيدروژن (57 ميلي‌ليتر در كيلوگرم ماده خشك) عمل آوري شدند. تركيب شيميايي نمونه ها با استفاده از روش هاي استاندارد AOAC تعيين شد. آزمايش تجزيه پذيري شكمبه اي با استفاده از تكنيك كيسه هاي نايلوني انجام شد. به منظور برآورد فراسنجه هاي توليد گاز، از آزمون توليد گاز استفاده شد. قابليت هضم برون تني نمونه ها با استفاده از روش كشت بسته تعيين شد. يافته ها: عمل‌آوري بر تغييرات تركيب شيميايي بقايا موثر بود (0/05 p). تيمارهاي اكسيد كلسيم، پراكسيد هيدروژن و هيدروكسيد سديم باعث افزايش خاكستر شدند. به جز اسيدهيدروبروميك، در ساير تيمارها مقدار پروتئين خام كاهش يافت. تركيبات شيميايي مقدار الياف نامحلول در شوينده خنثي و الياف نامحلول در شوينده اسيدي را كاهش دادند. مقادير كل مواد مغذي قابل هضم، انرژي خالص براي شيردهي و انرژي خالص براي رشد در نمونه هاي عمل آوري شده افرايش يافتند. پتانسيل (0/0005=p) و نرخ توليد گاز، و فراسنجه هاي تخميني مربوط به آن (0/0001 p) در نمونه هاي عمل آوري شده كمتر از شاهد بود. تيمارهاي اسيد هيدروبروميك و اكسيد كلسيم مقدار قابليت هضم ماده خشك و تيمار اكسيد كلسيم مقدار قابليت هضم ماده آلي را در شرايط برون‌تني كاهش دادند (0/0001 p). مقدار pH محيط كشت توسط تركيبات شيميايي افزايش يافت (0/0001 p). اما نيتروژن آمونياكي بين تيمارهاي مختلف يكسان بود. تيمارهاي هيدروكسيد سديم، پراكسيد هيدروژن و اسيد هيدروبروميك توده ميكروبي توليد شده (0/0004=p) و بازده آن (0/0018=p) را افزايش دادند. نتيجه گيري: در مجموع، هرچند كه عمل آوري باعث كاهش تركيبات ديواره سلولي بقاياي خلر شد، اما تاثير مثبتي بر فراسنجه هاي توليد گاز و قابليت هضم برون تني نمونه ها نداشت.