تبيين انسجام دروني ارزش‌هاي اخلاقي ناظر به مواجهه احساسي در نظام اخلاقي اسلام

احساسات و عواطف، ازجمله سرمايه‌هاي وجودي آدمي است كه وي را از ساير موجودات ممتاز كرده و نيروي محرك وي براي انجام رفتارهاي اختياري قلمداد مي‌شوند. ازآنجاكه اختيار انسان در ايجاد، تقويت و تضعيف احساسات نقش مستقيم دارد، يك نظام جامع اخلاقي، نمي‌تواند نسبت به ارزيابي اخلاقي آنها بي‌تفاوت بوده، نسبت به آنها خوب و بد اخلاقي را مطرح نكند. سؤال مهمي كه در اين زمينه مطرح است اينكه انسان بايد چه احساسي نسبت به خود، خدا، انسان‌هاي ديگر و طبيعت پيراموني داشته باشد و از چه احساساتي بايد پرهيز كند؟ سؤال مهم‌تر اينكه آيا ميان ارزش‌هاي اخلاقي ناظر به اين احساسات، ارتباطي وجود دارد يا خير؟ پاسخ به سؤال اخير، مسئله اصلي اين تحقيق است. هنگامي در فضاي آموزه‌هاي اسلامي با ارزش‌هاي اخلاقي ناظر به مواجهه احساسي در ارتباطات مختلف انسان مواجه مي‌شويم، همه آنها را با يكديگر و با محوريت مبناي هماهنگ‌كننده؛ يعني «خداخواهي» منسجم و هماهنگ مي‌يابيم. در اين تحقيق، با روش تحليلي ـ توصيفي سعي شده به‌صورت تفصيلي تبييني صحيح از انسجام دروني ارزش‌هاي اخلاقي ناظر به مواجهه احساسي ارائه گردد.