مقايسۀ كيفيت زندگي و مهارت‌هاي آمادگي جسماني كاربران بازي‌هاي ورزشي الكترونيكي و غيرالكترونيكي (مورد مطالعه: دانش‌آموزان دختر پايۀ دوازدهم)

اين پژوهش با هدف بررسي تأثير ورزش هاي الكترونيكي و ورزش هاي غيرالكترونيكي بر كيفيت زندگي و شاخص هاي وابسته به مهارت هاي آمادگي جسماني انجام شد. دانش‌آموزان دختر پايۀ دوازدهم مقطع متوسطۀ دوم ناحيۀ دوي شهر ري به تعداد 900 نفر جامعۀ آماري اين پژوهش را تشكيل دادند. از بين آن‌ها 60 نفر به شكل نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند و برحسب ميزان فعاليت ورزشي و ورزش الكترونيكي به چهار گروه پانزده نفري دسته‌بندي شدند. روش پژوهش از نوع توصيفي و نيمه‌تجربي بود كه به‌صورت ميداني اجرا شد. براي سنجش ميزان كيفيت زندگي آزمودني ها و بررسي تأثير اين مطالعه بر آن، از فرم كوتاه پرسشنامۀ استاندارد كيفيت زندگي36 سؤالي استفاده شد. از طريق اساتيد متخصص حوزۀ تربيت‌بدني روايي صوري و محتوايي پرسشنامه به دست آمد و پايايي آن با استفاده از آزمون آلفاي كرونباخ 0/83 تعيين شد. به‌منظور تجزيه و تحليل داده‌ها از شاخص‌هاي توصيفي و آزمون آماري تحليل كواريانس در نرم‌افزار اس‌پي‌اس‌اس استفاده شد. نتايج نشان داد كه ميانگين و انحراف استاندارد پس‌آزمون متغير كيفيت زندگي در گروه‌هاي كنترل 0/37 ±2/90، ورزش 0/31 ± 2/83، بازي‌هاي الكترونيكي 0/20 ± 3/03 و ورزش و بازي‌هاي الكترونيكي 0/25± 2/88  بود. از سوي ديگر، تفاوت معناداري بين پيش‌آزمون و پس‌آزمون متغير كيفيت زندگي وجود نداشت (0/05 P ,1/02 - F). دربارۀ متغيرهاي آمادگي جسماني نتايج نشان داد كه تفاوت معناداري بين پيش‌آزمون و پس‌آزمون متغيرهاي چابكي(0/01≤  P، 7/922 -F) ، پرتاب توپ(F- 10/044, P≤0/0101) ، عكس‌العمل دارد (F- 5/33, P≤0/05)، بالابردن شانه و بارفيكس(F- 13/769, P≤0/01) مشاهده شد. به نظر مي‌رسد بهترين حالت تمرين را تركيب دو نوع تمرين ورزش سنتي و بازي‌هاي الكترونيكي تشكيل مي‌دهد؛ چراكه در اغلب يافته‌ها نتايج گروه تركيبي بهتر از ساير گروه‌ها بود؛ ازاين‌رو پيشنهاد مي‌شود دانش‌آموزان متوسطۀ شهرستان شهر ري به‌منظور توسعۀ آمادگي جسماني خود و نيز بهبود كيفيت زندگي‌شان بهتر است از برنامه‌هاي تمريني تركيبي استفاده كنند تا بتوانند بهترين نتيجۀ ممكن را كسب كنند.