طراحي مدل سياست گذاري ورزش‌هاي المپيكي

ورزش ايران به دانش نياز اساسي دارد. قبل از تأمين مالي، بايد دانش به بدنۀ ورزش تزريق شود تا مسير درست بعد از اين انتخاب شود و سياست‌گذاري‌ها در مسير صحيح ريل‌گذاري شوند. هدف پژوهش حاضر طراحي مدل سياست‌گذاري ورزش‌هاي المپيكي بود. روش پژوهش، آميختۀ كيفي-‌كمّي با رويكرد اكتشافي بود. جامعۀ آماري در بخش كيفي، اعضاي هيئت‌علمي دانشگاه‌ها و مديراني بودند كه حداقل ده سال سابقۀ مديريت در ورزش داشتند. جامعۀ آماري در بخش كمّي نيز اعضاي شوراي راهبردي، مديران عالي ستادي، مديران مياني ستادي وزارت ورزش و جوانان، رؤساي فدراسيون‌ها‌ و هيئت‌هاي ورزشي ورزش‌هاي المپيكي بودند. در بخش كيفي، 12 نفر و در بخش كمّي براي هر سؤال بين پنج تا 10 آزمودني نياز بود؛ بنابراين 297 نفر نمونۀ آماري پژوهش را تشكيل دادند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات در بخش كيفي مصاحبۀ نيمه‌ساختارمند بود كه نتايج برگرفته از اين مصاحبه در قالب يك پرسشنامه با شش عامل اصلي و 13 عامل فرعي طراحي شد. براي روايي محتوايي از نظر خبرگان و اعتبار سازه (تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي) و از شاخص‌هاي پايايي تركيبي، آلفاي كرونباخ، روايي واگرا و همگرا و مدل‌سازي معادلات‌ساختاري در نرم‌افزارهاي اس‌پي‌اس‌اس نسخۀ 23 و پي‌ال‌اس نسخۀ دو استفاده شد. شاخص برازش مدل 0.70 = GOF گزارش شد و نتايج مدل نهايي را در شش عامل اصلي اقتصادي، سازماني، جهت‌گيري سازماني، نيروي انساني متخصص، زيرساخت و ديدگاه ورزشي تأييد كرد؛ بنابراين پيشنهاد مي‌شود اين عوامل در زمان تصميم‌گيري سياست‌گذاران مد‌نظر قرار گيرند.