طراحي و تبيين مدل توانمندسازي حرفه‌‌اي مديران ورزشي زن

اين پژوهش با هدف طراحي و تبيين مدل توانمندسازي حرفه‌اي مديران زن در ورزش كشور انجام شد. روش پژوهش از نوع توصيفي همبستگي بود. مديران سازمان‌هاي ورزشي و اساتيد مديريت ورزشي دانشگاه‌ها جامعۀ آماري پژوهش را تشكيل دادند. نمونۀ آماري به تعداد قابل كفايت براي مدل‌سازي در نرم‌افزار اسمارت پي‌.ال‌.اس. به تعداد 167 نفر برآورد شد. نمونه‌گيري به روش قضاوتي انجام شد. ابزار پژوهش، پرسشنامۀ مستخرج از بخش كيفي با 89 سؤال در مقياس پنج‌گزينه‌اي ليكرت بود. روايي ابزار پژوهش از طريق ارزيابي روايي محتوايي (10 نفر)، پايايي (آلفاي كرونباخ) و روايي سازه (شاخص‌هاي برازش) تأييد شد. مدل پژوهش شامل سه سطح زمينه اي، ساختاري فرايندي و كاركردي با 10 متغير اصلي و 22 بُعد آن‌ها بود. نتايج مدل‌سازي نشان داد كه اثر مديريت ملي (با ضريب مسير 0.454) و محيط ورزش (با ضريب مسير 0.373) بر ظرفيت سيستمي معنا‌دار بود. اثر ظرفيت سيستمي بر راهبردپذيري (با ضريب مسير 0.794)، تأمين اطلاعاتي (با ضريب مسير 0.776) و بستر سازماني (با ضريب مسير 0.700) معنا‌دار مشاهده شد. اثر بستر سازماني، تأمين اطلاعاتي و راهبردپذيري بر آمادگي شغلي معنا‌دار بود (به‌ترتيب با ضرايب مسير 0.897، 0.455 و 0.323). اثر آمادگي شغل نيز بر رويۀ حرفه‌اي‌سازي (با ضريب مسير 0.752) و رويۀ توانمندسازي (با ضريب مسير 0.672) معنادار مشاهده شد. همچنين اثر رويۀ حرفه‌اي‌سازي و رويۀ توانمندسازي به‌ترتيب با ضرايب مسير 0.966 و 0.192 بر نتايج توانمندسازي معنا‌دار بود. براساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان گفت توانمندسازي حرفه‌اي مديران زن در سازمان‌هاي ورزشي، حاصل برآيند زنجيره‌‌اي از عوامل زمينه‌اي، ساختاري، فرايندي و كاركردي است؛ ازاين‌رو مداخلۀ مثبت در هريك از عوامل مي‌تواند اثر درخور توجهي بر عملكرد مديران و تعميم عدالت جنسيتي در مديريت سازمان‌هاي ورزشي بگذارد.