تدوين مدل ارتباطي خودكارآمدي شغلي و سرمايۀ اجتماعي در وزارت ورزش و جوانان ايران

پژوهش حاضر با هدف تدوين مدل ارتباطي خودكارآمدي شغلي و سرمايه اجتماعي در وزارت ورزش و جوانان ايران انجام شد. جامعه آماري پژوهش همه مديران عالي، مياني و پايه، كارشناسان مسئول، كارشناسان و كمك‌كارشناسان شاغل در وزارت ورزش و جوانان بودند (تعداد = 850) كه 265 نفر به‌طور تصادفي طبقه‌اي براي نمونه پژوهش انتخاب شدند. براي دستيابي به اهداف پژوهش از پرسشنامه‌ها‌ي خودكارآمدي شرر (1982) و سرمايه اجتماعي پاتنام (1993) استفاده شد. روايي هر دو پرسشنامه به تأييد 15 نفر از متخصصان رسيد و پايايي آن‌ها در يك مطالعة مقدماتي با 30 آزمودني و با آلفاي كرونباخ به‌ترتيب 0.8 و 0.73 محاسبه شد. به‌منظور تجزيه و تحليل اطلاعات جمع‌آوري‌ شده از روش‌هاي آماري توصيفي و استنباطي از جمله كولموگروف-اسميرنوف، تي استودنت تك‌نمونه‌اي، تحليل مسير و براي تعيين ارتباط علّي بين متغيرها از روش مدل معادلات ساختاري به كمك دو نرم‌افزار آموس و اس‌پي‌اس‌اس استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد در بين منابع انساني وزارت ورزش و جوانان خودكارآمدي شغلي در حد نامطلوب و سرماية اجتماعي در حد مطلوب قرار داشت. همچنين بين خودكارآمدي شغلي و سرمايه اجتماعي ارتباط مستقيم معنا‌داري وجود داشت. در ارتباط بين خودكارآمدي شغلي و سرمايه اجتماعي وزارت ورزش و جوانان ايران بعد شناختي با بار عاملي 0.80، بعد ساختاري با بار عاملي 0.74 و بعد ارتباطي با بار عاملي 0.71 بيشترين تأثير را داشتند.نتايج تحقيق ضرورت و لزوم ارتقا سرمايه اجتماعي و اعتماد متقابل در سازمان را به منظور بالا بردن سطح خودكارآمدي و در نتيجه افزايش قدرت رقابتي سازمان را تبيين مي كند.