مدل توسعه هواداري در ليگ برتر فوتبال ايران

پژوهش حاضر با هدف ارائۀ مدل توسعۀ هواداري در ليگ برتر فوتبال ايران انجام شد. روش پژوهش، آميختۀ كيفي - كمّي با رويكرد اكتشافي بود. جامعۀ آماري در بخش كيفي، خبرگان و در بخش كمّي، تماشاگران حاضر در ورزشگاه‌هاي ليگ برتر در فصل 1399- 1398 بودند. نمونۀ آماري در بخش كيفي، 15 نفر از  خبرگان، اساتيد، اعضاي هيئت‌علمي مديريت ورزشي، مربيان، داوران، مسئولان فدراسيون و افراد مطلع از فوتبال بودند و 400 نفر در بخش كمّي نمونۀ آماري را به روش در دسترس تشكيل دادند. در بخش كيفي، ابزار جمع‌آوري اطلاعات مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته با خبرگان بود كه به روش گلوله برفي تا اشباع نظري ادامه يافت و  نتايج برگرفته از اين مصاحبه در قالب يك پرسشنامه با 13 عامل اصلي در بخش كمّي استفاده شد. براي روايي محتوايي از نظر خبرگان و اعتبار سازه (تحليل عاملي اكتشافي و تأييدي)، براي تعيين پايايي مدل از دو شاخص پايايي تركيبي و آلفاي كرونباخ و از شاخص هاي روايي واگرا و همگرا و مدل‌سازي معادلات ساختاري از نرم‌افزارهاي اس.پي.اس.اس. نسخۀ 23 و پي.ال.اس. نسخۀ دو استفاده شد. شاخص برازش مدل به‌ صورت 0/65 =GOF گزارش شد و نتايج پژوهش مدل نهايي را در 13 عامل شامل روابط عمومي، مكان و تسهيلات، كانال‌هاي توزيع، محصول، كيفيت و فرايند، اجراي قوانين، قيمت‌گذاري، مشوق‌ها، قدرت بازار، برنامه‌ريزي جذب، مديريت هوادار، تعامل پرسنل و هواداران و ترويج تأييد كرد؛ بنابراين ضرورت دارد كه توجه به اين زمينه‌ها و سرمايه‌گذاري در آن‌ها صورت گيرد.