تأثير طرح‌هاي متفاوت نمونه‌برداري خوشه‌اي در برآورد مشخصه‌هاي كمّي جنگل‌هاي زاگرس،‌ با استفاده از تصاوير سنجنده سنتينل‌ 2

گردآوردي اطلاعات ميداني دقيق، به‌ منظور مديريت پايدار مناطق جنگلي، مستلزم صرف زمان و هزينه بالايي است؛ بنابراين استفاده از روش‌هاي نمونه‌برداري و تصاوير ماهواره‌اي جايگزين مناسبي براي اين كار خواهد بود. هدف پژوهش حاضر تأثير طرح‌هاي گوناگون نمونه‌برداري خوشه‌اي در برآورد مشخصه‌هاي كمّي جنگل‌هاي سامان عرفي اولادقباد شهرستان كوهدشت، استان لرستان، با استفاده از تصاوير سنجنده سنتينل‌ـ 2 است. به‌منظور برآورد مشخصه‌هاي مورد بررسي، 150 خوشه در قالب شش طرح (مثلث، مربع، ستاره‌اي 1، خطي، اِل‌شكل و ستاره‌اي 2) در منطقه‌اي به مساحت تقريبي 4500 هكتار ايجاد شد. هر خوشه‌ شامل چهار ريزقطعه‌نمونه، با مساحت هفتصد مترمربع (شعاع ريزقطعه ‌نمونه دايره‌اي برابر با پانزده متر و فاصله بين ريزقطعه‌ نمونه‌ها از هم، شصت متر) بود. سپس در هر ريزقطعه‌ نمونه‌، مشخصه‌هاي تعداد و مساحت تاج درختان اندازه‌گيري شد. پس از پيش‌پردازش و پردازش‌ تصاوير (تجزيه مؤلفه اصلي، آناليز بافت و ايجاد شاخص‌هاي گياهي)، ارزش‌هاي رقومي متناظر با قطعات نمونه زميني از باندهاي طيفي استخراج و به‌منزله متغيرهاي مستقل، در نظر گرفته شد. مدل‌سازي با استفاده از روش‌هاي ناپارامتريك جنگل تصادفي، ماشين‌بردار پشتيبان و نزديك‌ترين همسايه انجام شد. نتايج نشان داد ميانگين تراكم در هكتار 51 اصله و سطح تاج‌پوشش 3294 مترمربع در هكتار است. نتايج اعتبارسنجي نشان داد كه درمورد هر دو مشخصه تراكم و سطح تاج‌ پوشش، الگوريتم جنگل تصادفي به ‌همراه طرح‌هاي نمونه ‌برداري خطي و ستاره‌اي 2، به‌ترتيب با درصد مجذور ميانگين مربعات خطا 46/00 و 10/44 و اريبي (0/02 و 2/82%)، عملكرد بهتري در مدل‌سازي داشته‌ است. به‌ طور كلي نتايج اعتبارسنجي مشخص كرد استفاده از طرح‌هاي متفاوت نمونه‌برداري خوشه‌اي، روش‌هاي مدل‌سازي ناپارامتريك جنگل تصادفي و تصاوير سنجنده سنتينل‌ـ 2 كارآيي بهتري در برآورد مشخصه تاج‌پوشش دارد اما، در مقابل، عملكرد مناسبي در برآورد تعداد در هكتار را نداشته است.