مقايسه الگوي جذب و كارآيي منابع متيونين آزاد كريستاله مصنوعي و باند‌شده به پروتئين در مرغ‌هاي‌ ‏گوشتي با مصرف تك‌وعده‌اي خوراك

اين آزمايش به‌ منظور مقايسه الگوي جذب و كارآيي منابع مختلف متيونين شامل منابع آزاد كريستاله مصنوعي (دي ال متيونين (DLMet)، ال متيونين (LMet) و دي‌پپتيد (MetMet)) و متيونين باند ‌شده به پروتئين (PBMet) در مرغ‌هاي ‌گوشتي با مصرف تك‌وعده‌اي خوراك انجام شد. تعداد 100 قطعه جوجه‎ گوشتي ماده سويه راس 308، در قالب طرح كاملاً تصادفي با پنج جيره‎ آزمايشي (پايه، DLMet2.0، LMet2.0، MetMet2.0 و PBMet2.0) به دليل مطابقت با رژيم تك وعده اي نيمچه هاي مادر گوشتي از سن 39 تا 60 روزگي تغذيه شدند. در طي دوره آزمايش، ميزان 90 گرم خوراك پلت 1 بار در روز به هر مرغ داده مي‌شد كه طي مدت 2.5±17 دقيقه مصرف مي‌گرديد. نتايج نشان دادند كه مكمل ‌سازي جيره‌ با متيونين باند ‌شده به پروتئين (PBMet2.0) موجب بهبود معني‌دار (P 0.01) عملكرد رشد در مقايسه با مصرف آمينو اسيدهاي مصنوعي شد. حداكثر غلظت متيونين پلاسماي خون، 1 ساعت پس از مصرف جيره‌‌هاي حاوي DLMet2.0 و MetMet2.0 و 2 ساعت بعد از مصرف جيره‌هاي حاوي PBMet2.0 و LMet2.0 مشاهده شد (P 0.01). بالا‌ترين ميزان پروتئين لاشه و كارآيي پروتئين (P 0.01) و همچنين پايين‌ترين ميزان نيتروژن فضولات (P 0.05) در تيمار حاوي PBMet2.0 مشاهده شد. كارآيي آمينو اسيد‌هاي ضروري خصوصاً متيونين، در مرغ‌هاي تغذيه ‌شده با جيره حاوي PBMet افزايش يافت (P 0.01). در نتيجه به ‌نظر مي‌رسد كه در مرغ‌هاي ‌گوشتي با مصرف تك‌وعده‌اي خوراك،  DLMet و MetMet به دليل عدم همزماني جذب با ساير آمينو اسيدها، بهره وري كمتري دارند. بنابراين همزمان ‌سازي جذب آمينو اسيد متيونين با استفاده از منابع مناسب، موجب افرايش كارآيي آن مي‌شود. در نتيجه PBMet به‌عنوان منبع ترجيحي مكمل متيونين در جيره مرغ‌هاي‌ گوشتي با مصرف‌ تك‌وعده‌اي خوراك پيشنهاد مي‌شود.