اثر منابع مختلف منيزيم در جيره‌هاي پيش از زايش بر متابوليسم انرژي، عملكرد و سلامت گاوهاي ‏هلشتاين

هدف از اين مطالعه بررسي اثر منابع مختلف منيزيم در جيره‌هاي پيش از زايش بر عملكرد توليدي، متابوليت‌هاي خون، مقاومت به انسولين و ناهنجاري‌هاي سلامتي در گاوهاي دوره انتقال بود. تعداد 60 راس گاو از 21 روز مانده به زايش به طور تصادفي به چهار تيمار آزمايشي اختصاص يافتند. تيمار‌ها شامل تيمار شاهد (منيزيم در سطح توصيه‌هاي NRC)، تيمار سولفات ‌منيزيم، تيمار كربنات ‌منيزيم و تيمار اكسيد ‌منيزيم (منيزيم جيره 0.6 درصد ماده خشك) بود. جيره‌هاي آزمايشي قابليت هضم ماده خشك و NDF را افزايش دادند (0.05 P). وزن گوساله، وزن جفت، تغييرات وزن و امتياز بدني دام‌ها تحت‌تاثير تيمارها قرار نگرفت. وقوع جفت‌ماندگي و هيپومنيزيومي در تيمار‌هاي آزمايشي كاهش يافت (0.05 P). تيمارهاي اكسيد و كربنات‌منيزيم تمايل به توليد شير بالاتر داشتند (0.08=P). چربي شير در جيره شاهد افزايش يافت (0.05 P). جيره‌هاي آزمايشي NEFA و كلسترول پلاسما را كاهش داده و منيزيم و كلسيم پلاسما را افزايش دادند (0.05 P). تيمار شاهد پايين‌ترين نرخ زدودگي گلوكز و RQUICKI را داشت (0.05 P).