بررسي و تعيين عوامل مؤثر بر انتخاب مكان پياده‌راه‌هاي شهري (مطالعه موردي: شهر قم)

امروزه پياده‌راه‌ها يكي از مهم‌ترين عناصر در ساختار فضايي شهرها هستند كه مي‌توانند مزيت‌هاي پياده محوري را به مرحله اجرا درآورند. توسعه پياده‌راه‌ها يكي از راهبردهاي اساسي براي كاهش پيامدهاي زيست محيطي زيان‌بار خودرو محوري، افزايش ايمني افراد پياده و بهبود محيط شهري مي‌باشد. شهر قم به عنوان يكي از كلان‌شهرهاي كشور با مشكلات تنزل اقتصادي، اجتماعي و زيست‌محيطي بسيار مواجه است كه نيازمند احياء و بازآفريني هست. يكي از راهكارهاي افزايش حضور پياده در شهرها، مكان‌يابي مسيرهاي پياده‌راهي است كه در جهت رفع هرچه بيش‌تر نيازهاي فرد پياده عمل كرده و به بيان ديگر در ميان چندين مسير مشابه بين يك زوج مبدأ مقصد بهينه باشند. به منظور اثربخشي راهكارهاي فوق، شناسايي و  اولويت بندي عوامل مؤثر بر انتخاب مكان پياده‌راه‌ها مبتني بر مدل هاي سفر در شهر قم ضروري مي‌باشد. هدف پژوهش حاضر، در ابتدا ارتقاء پياده‌مداري با تعيين  عوامل مؤثر بر انتخاب مساعدترين مسيرها براي اجراي پياده‌راه‌ها با استفاده از آمار و اطلاعات جذب سفر  سال 1397 در  شهر  قم به عنوان يكي از شهرهاي مهم گردشگري مذهبي مي‌باشد.  پژوهش حاضر نيز به بررسي ارتباط بين متغيرهاي تأثيرگذار بر انتخاب مكان پياده‌راه با توجه به تمامي انواع سفر با استفاده از روش معادلات ساختاري مبتني بر حداقل مربعات جزئي  مي پردازد. نتايج معادلات ساختاري نشان داد كه متغيرهايي نظير متغيرهايي نظير سرانه خودرو، خانوار، جمعيت، درآمد، و مساحت تأثير به سزايي بر مدل هاي زيارت، تفريح، و خريد به عنوان مدل هاي توليد سفر عابران پياده دارد؛ بنابراين متغيرهايي نظير سرانه خودرو و دانش آموزان به ترتيب بيشترين و كمترين نقش و اثر را در مدل هاي سفر  و در نتيجه انتخاب مكان عابران پياده دارند.