مدل يابي خودنظم جويي تحصيلي دانش آموزان بر اساس عملكرد خانواده، جو مدرسه و سرسختي روانشناختي با نقش واسطه اي خودكارآمدپنداري تحصيلي

زمينه: تحقيقات متعددي در خصوص عوامل مؤثر بر خودنظم جويي تحصيلي دانش آموزان انجام شده است، ولي پژوهشي كه به صورت يكجا اثر تعاملي متغيرهاي عملكرد خانواده، جو مدرسه، سرسختي روانشناختي و خودكارآمدپنداري تحصيلي را بر خودنظم جويي تحصيلي دانش آموزان بررسي نمايد، انجام نشده است. هدف: مدل يابي خودنظم جويي تحصيلي دانش آموزان بر اساس عملكرد خانواده، جو مدرسه و سرسختي روانشناختي با نقش ميانجي گر خودكارآمدپنداري تحصيلي بود. روش: پژوهش حاضر از نوع همبستگي و با استفاده از مدل‌يابي معادلات ساختاري انجام شد. جامعه آماري تحقيق حاضر شامل كليه دانش آموزان پسر مشغول به تحصيل در مقطع دوره دوم دبيرستان هاي تهران، در سال تحصيلي 14001399 بودند و 385 نفر، به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب و به پرسشنامه هاي راهبردهاي يادگيري خودنظم جويي پينتريچ و دي گروت (1990)، عملكرد خانواده اپشتاين و همكاران (1983)، جو مدرسه زوليگ و همكاران (2009)، سرسختي كوباسا و همكاران (1982) و خودكارآمدپنداري تحصيلي غفور و اشرف (2007)، پاسخ دادند. يافته ها: نتايج حاكي از آن بودند كه مدل فرضي پژوهش با انجام برخي اصلاحات از برازش مطلوبي برخوردار بود. )0/059 , RMSEA= 2/150, cmin/df= 0/929 , CFI= 0/901 , NFI= 0/907 . (GFI= همچنين ضرايب مسير مستقيم ميان عملكرد خانواده و جو مدرسه با خودنظم جويي تحصيلي معنادار بودند ولي ضريب مسير مستقيم ميان سرسختي روانشناختي با خودنظم جويي تحصيلي معنادار نبود. همچنين نتايج حاكي از آن بود كه ضرايب مسير غيرمستقيم ميان عملكرد خانواده، جو مدرسه و سرسختي روانشناختي با خودنظم جويي تحصيلي معنادار بودند. نتيجه‌گيري: خودنظم جويي تحصيلي دانش آموزان از طريق ارتقاء فرآيندهاي ارتباطي خانواده، بهبود روابط درون مدرسه اي و افزايش سرسختي روانشناختي و خودكارآمدپنداري تحصيلي دانش آموزان، مي تواند ارتقاء يابد.