توصيف بسترهاي زمينه‌ساز سبك هاي مقابله‌اي مؤثر كودكان مواجه شده با تروماي زلزله كرمانشاه سال 1396

زمينه: تجربه تروما در دوران كودكي منجر به كاهش عملكردهاي روانياجتماعي كودكان مي شود كه تا بزرگسالي نيز ادامه دار است. نحوه مقابله و واكنش‌هاي كودكان نقش مهمي در سازگاري با رويدادهاي تروماتيك بازي مي‌كند و مي‌تواند منجر به آسيب‌هاي روان‌شناختي و يا رشد پس از رويداد شود. مطالعات پژوهشي پيشين، به‌صورت كمي و پراكنده، برخي از عوامل اثرگذار بر سبك‌هاي مقابله‌اي را نشان داده‌اند اما تاكنون پژوهش متمركز و عميق در اين حيطه بخصوص بر روي كودكان ايراني انجام‌نشده است. هدف: پژوهش حاضر به دنبال شناخت و توصيف بسترهاي زمينه‌اي سبك‌هاي مقابله‌اي مؤثر كودكان مواجهه شده با زلزله كرمانشاه در سال 1396 بود. روش: اين پژوهش از نوع كيفي و روش تحليل محتواي عرفي بود. 23 دختر سنين 10 تا 12 سال با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و مصاحبه نيمه ساختاريافته اجرا شد. داده‌ها با استفاده از روش 5 مرحله‌اي گرانهايم و لاندمن (2004) مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج 4 مقوله اصلي و 14 مقوله فرعي به‌عنوان بسترهاي زمينه‌ساز اتخاذ سبك‌هاي مقابله‌اي نشان داد كه عبارت‌اند از: تأثيرپذيري (تجارب قبلي زندگي، الگوبرداري)، مهارت‌هاي فردي (مسئوليت‌پذيري در برابر ديگران »تعهد بيروني « و در برابر خود »تعهد دروني «، مديريت زمان، كنترل هيجانات، تحمل شكست و شفقت با اطرافيان)، روابط اعضاي خانواده با كودك (صميميت با اعضاي خانواده، حمايتگري اعضاي خانواده و نحوه برخورد والدين) و مهارت‌هاي اجتماعي (اعتماد به همسالان، ارزش‌گذاري به روابط و ميزان توانمندي در دوست‌يابي و حفظ آن). نتيجه‌گيري: يافته‌‌ها حاكي از تأثير عوامل درون فردي و بين فردي در روند انتخاب روش‌‌هاي مختلف كودكان در مواجهه با تروماي زلزله است.