شناسايي متغيرهاي ميانجي در رابطه ميان آموزش موسيقي و افزايش خلاقيت

زمينه: تحقيقات نشان داده است كه هنر موسيقي به عنوان يك زبان، مناطق خاص خود را در مغز دارد و احساس، عاطفه و ادراك انسان را بدون تكلم منتقل ‌مي كند، ولي همچنان درك آن نيازمند آموزش است تا بتواند موجب بهره مندي از توانايي‌هاي فكري اجتماعي گردد. همچنين پژوهش هاي بسياري موسيقي را به‌عنوان ابزاري قدرتمند براي تقويت و توسعه خلاقيت با سهل‌ترين و لذت‌بخش‌ترين روش اجرا و كمترين عوارض معرفي مي‌كنند. بنابراين مسأله پژوهش اين است كه براساس پيشينه تحقيقات تا چه اندازه آموزش موسيقي سبب بروز خلاقيت ويا مؤلفه هاي وابسته به آن مي گردد. هدف: هدف از اين مقاله مرور پيشينه پژهش هاي مرتبط علل و عوامل اثربخشي آموزش موسيقي‌ به‌منظور ايجاد و توسعه خلاقيت است. روش: با استفاده از روش توصيفي تحليلي، منطبق بر اصل پريزما از ميان 45 مقاله مرتبط با موضوع خلاقيت و موسيقي، 23 فاكتور مهم به‌عنوان ميانجي‌هاي ميان خلاقيت و موسيقي شناسايي و نهايتاً معرفي و تحليل شده است. تا تأثيرپذيري مستقيم از فرآيند آموزش موسيقي‌، بسترها و زمينه‌هاي لازم براي توسعه خلاقيت شناسايي شود. يافته ها: رشد تفكر، رشد مغزي، بهبود روحيه و استرس، سازگاري و تأثيرپذيري، تخيل و رؤيا سازي، رشد فردي و اجتماعي، اعتماد به خود، واج‌شناسي، وفاق و همدلي، هوش، تقويت قواي شنيداري، مسئوليت‌پذيري، تقويت حافظه، پشتكار، رشد ذهني، بداهه‌پردازي، حافظه كلامي، به‌خاطرسپاري كلمات، درك و شناخت مفهوم زبان، ايجاد تمركز، تقويت احساسات و عواطف رمانتيك، سهولت در خواندن و نوشتن و شمارش و رابطه‌ براي يادگيري، مهارت‌هاي حركتي، شكيبايي و تعامل عواملي هستند كه ميتوانند تحت تأثير آموزش موسيقي ارتقا يافته، بسترها و زمينه‌هاي بروز، توسعه و بسط خلاقيت افراد را فراهم آورند. نتيجه‌گيري: از طريق آموزش موسيقي مي توان متغيرهاي 23 گانه معرفي شده را در آموزش پذيران ارتقاء داد و در نتيجه‌ي رشد اين مؤلفه‌ها خلاقيت آن‌ها بسط، توسعه و بروز مي‌يابد.