چالش ها و موانع سرمايه گذاري خارجي در جهت توسعه رويكرد حمل و نقل دريايي در استان هاي ساحلي جنوبي ايران با استفاده از يك مدل آماري

دسترسي به درياهاي آزاد و همچنين كوتاه شدن مسير 5 هزار كيلومتري كشتيراني بين آسيا اروپا از طريق عبور از خاك ايران در مقايسه با مسير كانال سوئز، بنادر جنوبي ايران را در خصوص توسعه حمل و نقل دريايي بسيار برجسته و متمايز مي كند. هدف از اين پژوهش شناخت پتانسيل هاي ويژه و مؤلفه هاي مؤثر جهت افزايش ميزان جذب سرمايه گذار در بندرهاي اصلي جنوبي ايران است. در اين پژوهش با استفاده از ابزار پرسشنامه، اقدام به گردآوري اطلاعات مورد نياز از بنادر جنوبي كشور به عمل آمد. جامعه آماري اين تحقيق، مديران بنادر سواحل جنوبي ايران( محدوده بندر امام خميني، بندر شهيد رجايي، بندر بوشهر و بندر خرمشهر) به تعداد 248 نفر مي باشند . پس از نمره دهي به پاسخ هاي دريافتي، داده ها توسط نرم افزارSPSS16 و با محاسبه شاخص هاي آماري و رسم نمودار ها مورد تحليل قرار گرفت. جهت توجيه استفاده از آمار پارامتريك، ابتدا آزمون كجي و كشيدگي جهت اثبات توزيع نرمال داده ها انجام گرفته و در ادامه با استفاده از آزمون پارامتريك t تك نمونه اي، به بررسي فرضيات تحقيق پرداخته شده است. نتايج نشان داد كه شاخص امكانات زيربنايي و خدمات عمومي، ميزان تأثير گذاري 41/9 درصد، شاخص سياست امتيازات دولتي 44/7 درصد، شاخص رسايي و پويايي قوانين و رفع محدوديت هاي قانوني 46/8 درصد، شاخص ايجاد ثبات سياسي و امنيت اقتصادي 33/7 درصد و شاخص معرفي مزاياي سرمايه گذاري در منطقه 25/3 درصد را بر سرمايه گذاري خارجي در جهت توسعه رويكرد حمل و نقل دريايي در استان هاي ساحلي جنوبي ايران دارند. شاخص رسايي و پويايي قوانين و رفع محدوديت هاي قانوني داراي بيشترين تاثير در افزايش سرمايه گذاري خارجي را دارد.