تناسب‌سنجي حفاظت مهندسي و توسعه سازه‌اي در مديريت نوار ساحلي شهرستان تنگستان

پژوهش حاضر با هدف حفاظت از فضاي كالبدي و استقرار كاربري مناسب براي اجراي مديريت نوار ساحلي شهرستان تنگستان، به‌عنوان نخستين رويكرد دريا محور با استناد بر حدود 50 ويژگي محيطي، زيرساختي و انساني در طول واحدهاي مديريتي (سلولزيرسلول رسوبي و پاره‌ساحل) انجام شده است. سنجش و تعيين تناسب توسعه سازه‌اي و زيرساخت‌ها از جمله بنادر و اسكله‌هاي پهلوگيري، سازه‌هاي گردشگري متمركز (هتلينگ) و سازه‌هاي حفاظت ساحلي مانند انواع دايك‌ها و ديوار ساحلي در سه تناسب (مناسب، نسبتاً مناسب و نامناسب) به تفكيك هفت پاره ساحل با توجه به ملاحظات زيست‌محيطي و پدافند غيرعامل بوده است. نتايج نشان داد كه سواحل اين شهرستان به‌دليل قطع كرانه ساحلي از طريق بنادر احداث شده و كاهش انتقال رسوب از خشكي ناشي از خشك‌سالي، داراي رژيم رسوبي فرسايشي است. از اين‌رو، اجراي رويكرد حفاظتي مديريت نوار ساحلي در مقايسه با توسعه بيش‌تر سازه‌هاي ساحلي در اولويت قرار دارد. در مقابل، شمالي‌ترين پاره‌ساحل و بخش جنوبي سواحل شهرستان تنگستان، داراي رژيم انباشتي و مشكل ناوبري مي‌باشد. لذا، اين مناطق براي سرمايه‌گذاري و انجام فعاليت‌هاي دريا محور در اولويت قرار ندارند. از طرفي، تكميل زيرساخت‌هاي نوبنياد ساحلي و تخصصي نمودن خدمات آن‌ها براي توسعه اقتصاد دريا محور شهرستان و برقراري زنجيره خدمات بازرگاني، حمل و نقل دريايي، صنايع و معادن و گردشگري توصيه مي‌شود.