پهنه‌بندي خطر سيل خيزي با استفاده از روش مجموع ساده وزني حوزه آبخيز ركعت، جنوب غربي ايران

شناسايي مناطق سيل‌خيز يك گام اساسي براي مديريت ريسك سيل است و منطقه بندي خطر سيلاب اندازه‌گيري كمي از خطر سيل را فراهم مي‌كند، درنتيجه امكان ارسال هشدارهاي مناسب در مواقع خطر سيل و تسهيل عمليات امداد و نجات فراهم مي‌شود. هدف از اين تحقيق پهنه‌بندي سيلاب و تهيه نقشه هاي خطر در قسمت هاي مختلف حوزه آبخيز ركعت مي‌باشد. در اين تحقيق از 11 شاخص تأثير‌گذار در وقوع سيلاب شامل ارتفاع، شماره منحني، ميزان شيب، جهت، بارندگي، پوشش گياهي، تراكم زهكشي، فاصله از آبراهه، كاربري اراضي، توان آبراهه و رطوبت توپوگرافي استفاده گرديد. سپس با استفاده از تكنيك SAW اولويت‌بندي شدند. نتايج نشان داد كه شماره منحني و جهت به ترتيب بيشترين و كمترين تأثير را بر پتانسيل سي‌ خيزي حوزه آبخيز داشتند. همچنين منطقه مورد مطالعه از لحاظ خطر سيلاب به پنج منطقه با ريسك وقوع كم تا بسيار زياد تقسيم شدند. بر طبق محاسبات انجام شده، 53% مساحت حوزه در محدوده خطر بالا و بسيار بالا قرار دارد كه در مناطق شمالي و شرقي قرار گرفته‌اند. نتايج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد كه تكنيك SAW ساده ترين روش تصميم گيري چند معياره است كه به دليل سهولتي كه دارد مي‌تواند به عنوان رويكردي قوي در تهيه نقشه‌هاي خطر كاربرد زيادي داشته باشند.