شناسايي نقاط ضعف و قوت انواع روش‌هاي عمليات ضد آبخاكي

عمليات آبخاكي يا نبرد آبخاكي يك اصطلاح نظامي است كه عبارت است از عمليات نيروي دريايي و تفنگداران اين نيروها در تخليه از دريا به سواحل كه معمولاً نياز به پشتيباني وسيع هوايي دارد. آن چه كه مشخص است، درباره‌ چگونگي انجام موفقيت‌آميز عمليات آبخاكي در داخل كشور مطالب فراواني وجود دارد، اما درباره چگونگي دفاع موفقيت‌آميز در مقابله با عمليات آبخاكي مطالب درخور توجه محدود مي‌باشد. تقريباً تمام عمليات آبخاكي از شروع جنگ جهاني دوم به بعد موفق بوده است. با توجه به دكترين دفاعي جمهوري اسلامي ايران و داشتن سواحل طولاني در شمال و جنوب، شناسايي نقاط ضعف و قوت انواع روش‌هاي عمليات ضد آبخاكي مي‌تواند نقش به سزايي در عمليات ضد آبخاكي ايفا كند. نوع پژوهش كاربردي، روش پژوهش توصيفي و روش گردآوري اطلاعات ميداني و كتابخانه‌اي مي‌باشد. بعد از مطالعه‌ي ادبيات، پيشينه‌ي پژوهش و مصاحبه‌ي عميق با 5 نفر از خبرگان در اين حوزه، نقاط ضعف و قوت انواع روش‌هاي عمليات ضد آبخاكي توسط محقق استخراج و در ادامه پرسش‌نامه‌اي با طيف ليكرت در پنج سطح تنظيم گرديد كه روايي و پايايي آن به‌ وسيله‌ي تعداد 10 نفر از خبرگان بررسي و درنهايت پرسشنامه نهايي تنظيم و با روش نمونه‌گيري هدفمند و گلوله برفي بين 40 نفر از كاركنان متخصص در اين زمينه توزيع گرديد. نتايج اين تحقيق نشان مي‌داد مهم ترين نقاط قوت دفاع دريايي، دفاع در لبه‌ي آب و دفاع زميني متحرك به ترتيب در اختيار قرار دادن فرصت لازم به مدافع زميني جهت اتخاذ آرايش مناسب و مهيا شدن براي دفاع، حمله به دشمن در آسيب پذيرترين زمان ممكن و محدود كردن توانايي دشمن در برنامه ريزي آتش هاي پشتيباني به دليل اجتناب مدافع از بكارگيري موقعيت هاي ثابت و مهم ترين نقاط ضعف آن ها به ترتيب نياز به هماهنگي بسيار نزديك بين فرماندهان زميني، هوايي و دريايي، هزينه بر بودن از نظر پرسنل و تجهيزات و مستعد فريب خوردن است.