ارتباط نوروپپتيد اسپكسين و عوامل خطر قلبي و عروقي در كودكان و نوجوانان: يك مرور نظام‌مند

مقدمه: اسپكسين، يك نوروپپتيد جديد با عملكردهاي فيزيولوژيك متنوع است كه مي تواند يك بيوماركر ارزيابي خطر بيماري هاي قلبي عروقي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي ارتباط غلظت سرمي اسپكسين و عوامل خطر قلبي و عروقي در كودكان و نوجوانان بود. مواد و روش‌ها: جستجو براي جمع‌آوري مطالعات در بازه زماني ژانويه ۲۰۰۷ تا مارچ ۲۰۲۱ در پايگاه هاي داده ي پاب مد، امبيس و اسكوپوس انجام شد. كليد واژه هاي neuropeptide Q و spexin همراه با كليدواژه هاي مرتبط با ديابت، التهاب، سندرم متابوليك و بيماري هاي قلبي عروقي براي جستجو مورد استفاده قرار گرفتند. يافته‌ها: ۱۱ مقاله با متن كامل وارد مطالعه شدند. در ۶ مطالعه سطح اسپكسين در كودكان و نوجوانان چاق كمتر از افراد با وزن طبيعي بود كه در ۴ مطالعه اين اختلاف معني‌دار (0/05 p) بود. شش مطالعه رابطه معكوس اسپكسين با مقاومت به انسولين را مشاهده كردند؛ اما با گلوكز همبستگي مشاهده نشد. در رابطه با التهاب نتايج متناقض بود، ليكن همبستگي مثبت اسپكسين با عوامل ضدالتهابي، نشانه‌اي از اثرات ضد التهابي اين نوروپپتيد بود. پنج مطالعه در رابطه با اسپكسين و بيماري‌هاي قلبي عروقي، مانند فشارخون، انجام شده بود كه سه مطالعه نشان‌دهنده نقش مثبت اسپكسين در سلامت قلب و عروق بود. هم‌چنين يك مطالعه اثر اسپكسين را در سندرم متابوليك بررسي كرده بود و نقش محافظت‌كننده اسپكسين را نشان مي‌داد. نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد اين نوروپپتيد اثر مثبت بر وضعيت متابوليك، بخصوص كنترل وزن و مقاومت به انسولين در كودكان و نوجوانان داشته باشد.