اثربخشي درمان متمركز بر شفقت بر رضايت جنسي، تنظيم هيجاني و تاب آوري در پرستاران با نشانگان دلزدگي زناشويي

مقدمه: در درمان متمركز بر شفقت افراد مي آموزند كه از احساسات خود اجتناب نكرده و آنها را سركوب نكنند، بنابراين مي توانند تجربه خود را بشناسند و نسبت به آن احساس شفقت داشته باشند. براين اساس اين مطالعه با هدف تعيين اثربخشي درمان متمركز بر شفقت بر رضايت جنسي، تنظيم هيجاني و تاب آوري در پرستاران با نشانگان دلزدگي زناشويي شهر تبريز با پيگيري سه ماهه انجام شد. روش كار: اين پژوهش، به صورت نيمه تجربي با طرح پيش آزمون - پس آزمون - پيگيري و با گروه كنترل انجام شد. نمونه ها شامل 40 پرستار شهر تبريز در سال 1398 بودند كه در پرسشنامه دلزدگي زناشويي نمره بيشتري كسب كرده بودند (يك انحراف معيار طبق نقطه برش) و به صورت تصادفي ساده در دو گروه آزمون ( 20 نفر) و كنترل ( 20 نفر) قرار گرفتند. سپس پرسشنامه هاي رضايت جنسي، تنظيم هيجان و تاب آوري توسط آزمودني هاي هر دو گروه تكميل شد و مداخله مبتني بر درمان متمركز بر شفقت طي 12 جلسه 90 دقيقه اي، هر هفته يك جلسه براي گروه آزمون اجرا شد. پس از اتمام جلسات، مجددا پرسشنامه هاي فوق در هر دو گروه تكميل و نهايتاً بعد از سه ماه نيز پيگيري بعمل آمد و داده ها با استفاده از آزمون اندازه گيري مكرر مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: تحليل داده ها نشان داد كه بين ميانگين نمره هاي پس آزمون و پيگيري گروه آزمون نسبت به پيش آزمون، تفاوت معني داري وجود داشت(P 0/01) اما در گروه كنترل تفاوتي بين پيش آزمون - پس آزمون و پيگيري تفاوت معناداري وجود نداشت(P 0/05) نتيجه گيري: با توجه به تأثير مثبت درمان متمركز بر شفقت بر رضايت جنسي، تنظيم هيجان و تاب آوري، استفاده از اين درمان در برنامه ريزي كاهش دلزدگي پرستاران توصيه مي شود.