بررسي تطبيقي مفهوم تساهل و تسامح در انديشه جان لاك و انديشه‌ي اسلامي مبتني بر قرآن

با رشد تكنولوژي و سلطه‌ي شبكه‌هاي اجتماعي، مرزهاي جغرافيايي آن‌چنان رنگ‌باخته كه ساكنان كُره‌ي خاكي به‌مثابه‌ي شهروندان دهكده‌‌اي كوچك تعريف مي‌شوند. در اين سپهر جديد، اديان اما همچنان از عناصر بنيادين و به‌جاي مانده از سنّت، تنيده در تاروپود اجتماعات بشري به شمار مي‌آيند. در اين ميان جامعه‌شناسان دو مفهوم تساهل و تسامح را وام گرفته از پايه‌هاي مشترك اديان و انديشه‌ي غرب دانسته و برآنند كه زيست اجتماعي بدون آن‌ها ممكن نخواهد بود. جان لاك به‌عنوان يكي از اصلي‌ترين نظريه‌پردازان انديشه تساهل در غرب، تساهل را ويژگي كساني‌ مي‌داند كه رسالت اديان را به نيكي درك و فهم كرده‌اند و هر آنچه را كه مغاير با اين رسالت باشد، خلاف دين‌داري صحيح تلقي مي‌كنند. اما از منظر قرآن كريم، محتواي رسالت پيامبر اسلام$، مبتني بر رحمت و مخاطبان اين محتوا، همه‌ي جهانيان‌اند. تساهل در انديشه‌ي اسلامي مبتني بر قرآن در قالب مِهرورزي نسبت به ساكنان زمين، هم‌شناسي، گفتگو، هم‌گرايي و همكاري با دگرانديشان، نيك‌خويي و مدارا با آن‌ها خود را مي‌نماياند. اين پژوهش با تطبيق تعاريف و كاركردهاي دو مفهوم مشترك تساهل و تسامح در انديشه‌ي جان لاك و انديشه اسلامي مبتني بر قرآن به تبيين اين موضوع پرداخته است.