بررسي تأثير مديريت دانش و گرايش كارآفرينانه بر انتقال فناوري ميان صنعت و دانشگاه

هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير مديريت دانش بر انتقال فناوري با در نظر گرفتن متغير ميانجي گرايش كارآفرينانه است. اين پژوهش تحقيقي كاربردي، با رويكرد كمي و از نوع توصيفي پيمايشي مي‌باشد. جامعه آماري از دو بخش صنعت و دانشگاه تشكيل شده است كه شركت زامياد و دانشگاه تهران به ‌عنوان موردمطالعه انتخاب شدند. بدين ترتيب بر اساس روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي و با كمك فرمول كوكران، كارشناسان مطلع شركت زامياد كه تعداد آن‌ها 180 نفر بود نمونه‌گيري شده و در نهايت تعداد 123 نفر در بخش صنعت و 111 نفر از دانشكده‌هاي دانشگاه تهران تعيين گرديد. داده‌ها به كمك پرسشنامه استاندارد نيومن و همكاران (مديريت دانش)، والتر و همكاران (گرايش كارآفرينانه) و راجرز و همكاران (انتقال فناوري) گردآوري شدند. روايي صوري پرسشنامه از طريق اظهارنظر خبرگان دانشگاهي تائيد گرديد. براي محاسبه پايايي پرسشنامه، ضريب آلفاي كرونباخ به كار برده شد (خلق دانش: 0/741، نگهداري از دانش: 0/738، تبديل دانش: 0/726، به‌ كارگيري دانش:0/781 ، گرايش كارآفرينانه: 0/853 و انتقال فناوري:0/866) و بالاتر بودن تمامي ضرايب از 0.7 نشان ‌دهنده آن است كه ابزار اندازه‌گيري استفاده‌ شده پايايي قابل قبولي دارد. براي بررسي همه‌جانبه مدل مفهومي ارائه‌شده از مدل معادلات ساختاري استفاده شده است. تحليل عاملي تأييدي با استفاده از نرم ‌افزار LISREL براي سنجش برازش مدل‌هاي اندازه‌گيري مربوط به سازه‌هاي تحقيق به كار برده شده است؛ همچنين آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون با استفاده از SPSS نيز براي آزمودن روابط و تأثير متغيرها به كار گرفته شده است. در نهايت نرم ‌افزار AMOS جهت آزمودن فرضيه‌هاي اصلي تحقيق استفاده شده است. نتايج تحقيق حاكي از آن است كه رابطه مثبت و معناداري ميان مديريت دانش و انتقال فناوري وجود داشته و همچنين مديريت دانش از طريق تأثير بر گرايش كارآفرينانه نيز بر انتقال فناوري تأثير مي‌گذارد؛ بنابراين سازمان‌ها مي‌توانند با تكميل چرخه مديريت دانش و تلاش در جهت ارتقا و نهادينه‌سازي گرايش كارآفرينانه، انتقال فناوري ايجاد شده در دانشگاه‌ها را به شكل مناسب‌تري به انجام رسانند.