بررسي ارتباط بين شادكامي وخودكارآمدي در سالمندان دچار بيماري مزمن مقيم سراي سالمندان شهرستان تبريز در سال 1399

زمينه و هدف يكي از عوامل اثرگذار بر رفتارهاي بهداشتي سالمندان، خودكارآمدي است و شادكامي سبب ايجاد موفقيت و سلامت خواهد شد؛ بنابراين اين بررسي با هدف ارتباط شادكامي سالمندان و خودكارآمدي در سالمندان دچار بيماري مزمن صورت پذيرفت. روش بررسي اين مطالعه توصيفي-تحليلي روي 132 سالمند شصت سال و بالاتردر سال 1399 مقيم در سراي سالمندان شهرستان تبريز كه به صورت تصادفي انتخاب شدند، انجام شد. روش نمونه‌گيري به صورت در دسترس و آسان بود. داده‌ها با استفاده از پرسش‌نامه اطلاعات جمعيت‌شناختي و پرسش‌نامه شادكامي آكسفورد، مقياس باورهاي خودكارآمدي عمومي و با استفاده از آزمون‌هاي آماري توسط نرم‌افزار SPSS نسخه22 تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها بين شادكامي با تأهل در سالمندان (0/02=P)، نمره خودكارآمدي سالمندان با متغيرهاي جنسيت (0/02=P)، شغل (0/03=P) و داشتن پول كافي جهت رفع نيازهاي خود (0/008=P) رابطه معناداري وجود داشت. با توجه به آناليز رگرسيون خودكارآمدي سالمندان با تحصيلات و تأهل رابطه آماري ديده شد (0/04=P) و با توجه به ضريب همبستگي مثبت مي‌توان بيان كرد كه با افزايش شادكامي، خودكارامدي سالمندان نيز افزايش مي‌يابد. نتيجه‌گيري افزايش شادكامي سالمندان باعث ارتقاي عملكرد آن‌ها در مديريت هر چه بهتر درمان از طريق خودكارآمدي مناسب خواهد شد.