ارتباط بين سلامت معنوي و كيفيت زندگي در بيماران مبتلا به تالاسمي

سابقه و هدف تالاسمي يكي از اختلالات خوني مزمن ارثي مي باشد كه مي تواند اثرات منفي بر كيفيت زندگي اين بيماران بگذارد. كيفيت زندگي امروزه يكي از پديده هاي مهم سلامتي به شمار مي آيد كه شناسايي عوامل دخيل در آن مي تواند به افزايش و بهبود كيفيت زندگي كمك كند، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي ارتباط سلامت معنوي و كيفيت زندگي در مبتلايان به تالاسمي انجام گرفت. مواد و روش‌ها در اين مطالعه توصيفي- همبستگي، 121 بيمار مبتلا به تالاسمي، به روش نمونه گيري در دسترس از بخش تالاسمي مراكز درماني شهر بم در سال 1398 انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار مورد استفاده شامل فرم جمعيت شناختي، پرسشنامه سلامت معنوي پولوتزين و اليسون و كيفيت زندگي مختصر شده سازمان بهداشت جهاني بود كه داده ها به روش خود گزارشي جمع آوري شد و با استفاده از نرم‌افزار آماري 22SPSS و با استفاده از آزمون تي، تجزيه و تحليل واريانس يك طرفه و ضريب همبستگي پيرسون در سطح معناداري (P 0/05 )تحليل شد. يافته‌ها طبق نتايج اين پژوهش، ميانگين نمره سلامت معنوي(17.35 ± 82.43) و كيفيت زندگي(19.55 ± 81.71) بيماران مبتلا به تالاسمي در سطح متوسط بود. بين ميانگين نمره سلامت معنوي و كيفيت زندگي، همبستگي مثبت و معناداري وجود داشت(0.44 r= و (P 0.001) . نتيجه گيري نتايج به دست آمده از اين پژوهش بر ضرورت تقويت سلامت معنوي به عنوان عاملي تاثيرگذار بر كيفيت زندگي بيماران تاكيد نمود. نتايج تحقيق بر طراحي برنامه مراقبتي براي ارتقاء سلامت معنوي بيماران تالاسمي بر اساس مراقبت كل نگر تأكيد مي‌نمايد.