بررسي رابطه بدبيني سازماني و تعهد سازماني با نقش ميانجي كيفيت زندگي كاري

هدف پژوهش كنوني، بررسي رابطه بدبيني سازماني و تعهد ‌سازماني با نقش ميانجي كيفيت زندگي‌ كاري در بين كاركنان صدا و سيماي خراسان شمالي مي‌باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش و ماهيت توصيفي – پيمايشي از نوع همبستگي مي‌باشد. جامعه آماري تحقيق حاضر ‌كليه‌ كاركنان صدا و سيماي خراسان شمالي به تعداد 210 نفر مي‌باشد. حجم نمونه با استفاده از جدول كرجسي و مورگان 131 نفر تعيين گرديد و روش نمونه‌گيري تصادفي ساده مي‌باشد. جهت جمع‌آوري داده‌هاي تحقيق از پرسشنامه استفاده گرديد. بدين ترتيب كه جهت سنجش بدبيني سازمان از پرسشنامه برندس و همكاران (1999) جهت سنجش كيفيت زندگي‌كاري از پرسشنامه استون و همكاران (2009) و براي سنجش تعهد سازماني از پرسشنامه آلن و مي‌ير (1993) استفاده گرديد. جهت بررسي روايي پرسشنامه‌ها از روايي صوري و سازه استفاده شد و پايايي پرسشنامه‌ها با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب براي سنجش كيفيت زندگي كاري (0.949) بدبيني سازماني (0.781) تعهد سازماني (0.912) بدست آمد. براي تجزيه و تحليل آماري اطلاعات جمع‌آوري شده از مدل‌سازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار AMOS 24 استفاده شد. براي معنادار بودن يك ضريب، عدد معني‌داري آن بايد خارج از بازه (1.96 ، 1.96) باشد، با توجه به مقاديرنسبت بحراني (C.R) بدست آمده در هر فرضيه نتايج بيان كننده معنادار بودن روابط بين تمامي فرضيه‌ها مي‌باشد. نتايج نشان داد كه كيفيت ‌زندگي ‌كاري، رابطه بدبيني سازماني با تعهد سازماني را ميانجي‌گري مي‌نمايد. همچنين بين بدبيني سازماني با تعهد سازماني رابطه معكوس و معنا‌داري وجود دارد. علاوه بر اين بين تعهد سازماني و كيفيت زندگي ‌كاري رابطه معناداري وجود دارد .