تشديد سياست تقابل گرايي عربستان سعودي با ايران از زمان ولايتعهدي بن سلمان

پادشاهي عربستان سعودي با يك نظام سياسي محافظه‌كار، سنتي، پاتريمونيال و مبتني بر ايدئولوژي وهابيسم به مثابه ام‌القراي جهان اسلام براي بسياري از كشورهاي اهل سنت مي‌باشد. در اين ميان، رقابت‌هاي سياسي، ايدئولوژيكي و حتي امنيتي سعودي ها با ايران حتي پيش از وقوع انقلاب اسلامي، همواره با قبض وبسط‌هاي متعددي مواجه بوده است. اين مسئله پس از بيداري اسلامي و نگراني فزاينده سعودي‌ها از ورود امواج اعتراضي اعراب به اين كشور تشديدگرديد. با حضور محمدبن‌سلمان در سمت ولايتعهدي، سياست‌هاي خصومت آميز وي عليه جمهوري اسلامي ايران علنا دو كشور را در بيشترين تنش‌هاي سياسي و امنيتي قرار داد به نحوي كه مي‌توان مدعي اوج جنگ سرد ميان سعودي‌ها عليه ايران بود. مقاله كنوني جستاري است در ارائه پاسخي متقن و مستدل به اين سوال كه مهمترين سياست‌هاي محمدبن سلمان در قبال جمهوري اسلامي ايران مبتني برچه رويكردهايي بوده است؟ فرضيه نويسندگان مبتني برتشديد بيشترين سياست‌هاي تقابل گرايانه بن سلمان عليه ايران است. يافته‌هاي مقاله با استفاده از روش تفسيري و تئوري بحران هاگ ميال نشان مي دهد عقبه تاريخي اين بحران، گذشته از خصومت‌هاي تاريخي بعد از انقلاب اسلامي، به دوران انعقاد برجام برمي گردد. در مرحله تكوين بحران، تلاش بن‌سلمان براي بسط روابط سياسي امنيتي با رژيم‌صهيونيستي، در مرحله تصادم يا رويايي، نويسندگان به دو مسئله اصلي طراحي توطئه‌هاي نرم در راستاي براندازي جمهوري اسلامي و حمايت‌هاي بن سلمان از نيروهاي تروريستي عليه ايران اشاره خواهند داشت. در نهايت در مرحله وساطت مي توان به فعاليت‌هاي ميانجي گرايانه نخست وزير عراق اشاره نمود.