تحليل استعاري از ديدگاه حزب جمهوري اسلامي درباره علل و مفهوم مبارزه سياسي

مقاله حاضر به تحليل استعاره‌اي علل و مفهوم مبارزه سياسي از ديدگاه حزب جمهوري اسلامي اختصاص دارد. پرسش‌هاي مقاله عبارت‌اند از اينكه «اولاً علل مبارزه در جامعه انساني در گفتمان حزب جمهوري چيست و ثانياً در اين گفتمان چه ادراك و فهمي از مفهوم مبارزه وجود دارد؟». براي پاسخ به اين سؤالات فرضيه‌اي طراحي و آزموده نشده است. پژوهش از نوع كيفي است و با مفروض گرفتن نظريه استعاره مفهومي ليكاف و جانسون و روش شناسايي استعاره تلاش شده تا به پرسش‌ها پاسخ داده شود. نويسندگان به اين نتيجه رسيده‌اند كه حزب جمهوري اسلامي با رويكردي روان‌شناختي، دو گرايش دروني انسان‌ها يعني افزون‌طلبي و خويشتن‌دوستي را عامل شكل‌گيري مبارزه در جامعه انساني مي‌داند كه مي‌توان با هدايت پيامبران ظاهري و باطني (عقل) اين گرايش‌هاي دروني را كه منجر به نزاع و تضاد مي‌شوند كنترل كرد و در نهايت به جامعه‌اي آرماني رسيد كه در آن ظلم و ستم و در نتيجه مبارزه ميان گروه‌هاي مختلف وجود نداشته باشد. فهم مبارزه در ديدگاه حزب با استفاده از ادراكاتي صورت مي‌گيرد كه ريشه در تجربيات روزمره مذهبي دارد و در اين فهم حوزه‌هاي مفهومي مبدئي مانند جنگ، جهاد، وظيفه و تكليف، فضيلت و كمال، ابزار و وسيله نقشي محوري دارند.