تاثير سلول هاي بنيادي آندومتريال به همراه داروي پوماليدومايد بر ميزان گلوتاتيون و ليپيد سرمي در پاركينسون القاء شده توسط 6‌هيدروكسي‌دوپامين در رت نر نژاد ويستار

بيماري پاركينسون، دومين بيماري شايع نورودژنراتيو مرتبط با سن مي باشد كه تاكنون، روش درماني موثري براي اين بيماري شناخته نشده است. هدف از اين تحقيق بررسي اثرات سلول هاي بنيادي آندومترانساني به همراه داروي ضدالتهاب پوماليدومايد بر ميزان گلوتاتيون (GSH) و ليپيدهاي سرمي (كلسترول تام  TCو ليپيوپروتئين با دانسيته پايينLDL:) در مدل پاركينسوني رت نر نژاد ويستار مي باشد. 40 سر رت نر به صورت تصادفي به 5 گروه (8 حيوان در هر گروه) شامل: كنترل، پاركينسوني و 3 گروه تجربي پاركينسوني دريافت‌كننده سلول هاي بنيادي، پوماليدومايد و تركيب سلول هاي بنيادي و پوماليدومايد تقسيم شدند. القاي پاركينسون با تزريق 6 هيدروكسي دوپامين (غلظت 6 ميكروگرم) در جسم مخطط به روش استريوتاكسي انجام شد. در هفته چهارم پس از جراحي، گروه هاي تجربي سه گانه، به ترتيب با4 ميلي گرم بر كيلو گرم روزانه داروي پوماليدومايد، يكبار تزريق 100000 سلول بنيادي آندومتريال و تركيب پوماليدومايد با دوز 4 ميلي گرم بر كيلو گرم روزانه و تزريق سلول بنيادي آندومتريال به تعداد 100000 سلول طي مدت 28 روز تيمار شدند  در پايان روز 28، از گروه‌ها نمونه خوني تهيه و فاكتورها سنجش شدند. نتايج نشان داد كه افزايش معناداري در گلوتاتيون ميان گروه هاي تيمارشده در مقايسه با گروه پاركينسوني وجود دارد. همچنين كاهش معناداري در گلوتاتيون گروه پاركينسوني در مقايسه با گروه كنترل مشاهده گرديد. مقايسه ميان گروه پاركينسوني و گروه تيمار شده با تركيب پوماليدومايد و سلول هاي آندومتري بنيادي، كاهش معناداري را در ميزان كلسترول نشان داد. سنجش ميزان LDL  نيز، كاهش معنادار ميزان LDL در گروه هاي تيمار شده را در مقايسه با گروه پاركينسوني نشان داد. با توجه به بهبودنسبي فاكتورهاي مورد سنجش در موش هاي پاركينسوني مي توان از سلول هاي بنيادي آلوژنيك به عنوان منبعي بالقوه در تحقيقات آينده براي درمان بيماري پاركينسون همراه با داروي پوماليدومايد استفاده نمود.