اثرات محافظتي سولفات منيزيم بر زخم معده القاء شده با اتانول در موش‌هاي كوچك آزمايشگاهي نژادNMRI

بيماري زخم معده، يك بيماري آسيب رسان به مخاط دستگاه گوارش با شيوع گسترده جهاني است. يكي از علت‌هاي اين بيماري در جوامع غربي مصرف اتانول مي‌باشد. هدف از مطالعه حاضر، درمان اين بيماري به وسيله ي پيش تيمار با سولفات منيزيم است. در اين مطالعه از 66 موش كوچك آزمايشگاهي نر نژاد NMRI استفاده شد. طول دوره مطالعه 15 روز بوده است. حيوانات در 11 گروه بصورت تصادفي شامل: كنترل سالم، كنترل زخم معده (اتانول ml/kg10)، استاندارد (امپرازول 40 ميلي‌گرم/كيلوگرم وزن بدن)+ اتانول، سالم تجربي (سولفات منيزيم 50، 100، 200 و 300 ميلي‌گرم/كيلوگرم) و زخم معده تجربي (سولفات منيزيم با دوزهاي 50، 100، 200 و 300 ميلي‌گرم/كيلوگرم+ اتانول) تقسيم شدند. پس از اتمام دوره تيمار، ميزان پارامترهاي استرس اكسيداتيو در بافت معده ارزيابي بيوشيميايي شد. نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه ميزان فعاليت آنزيم هاي كاتالاز، گلوتاتيون پراكسيداز، سوپراكسيد ديسموتاز در بافت معده گروه‌هاي كنترل زخم معده در مقايسه با كنترل سالم كاهش معني داري يافت. تيمار سولفات منيزيم در حيوانات سالم تغيير معني داري در ميزان فعاليت آنزيم هاي كاتالاز، گلوتاتيون پراكسيداز، سوپراكسيد ديسموتاز در بافت معده ايجاد ننمود. تيمار سولفات منيزيم در حيوانات با القا زخم معده موجب افزايش معني دار ميزان فعاليت آنزيم هاي كاتالاز، گلوتاتيون پراكسيداز، سوپراكسيد ديسموتاز در بافت معده گرديد. همچنين نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه ميزان مالون دي الدييد در بافت معده گروه‌ كنترل زخم معده در مقايسه با كنترل سالم افزايش معني داري يافت. تيمار سولفات منيزيم در حيوانات سالم تغيير معني داري در ميزان مالون دي الدييد در بافت معده ايجاد ننمود. تيمار سولفات منيزيم در حيوانات با القا زخم معده موجب كاهش معني دار ميزان مالون دي الدييد در بافت معده گرديد. نتايج حاصل از اين مطالعه نشان مي‌دهد كه، پيش درمان با سولفات منيزيم باعث كاهش استرس اكسيداتيو و آسيب كمتر بافتي در بافت معده مي‌شود.