مقايسه ادراك ديداري، سرعت پردازش و توجه پايدار در چرخه‌هاي زيستي روزانه در دانش آموزان دختر و پسر12-8 ساله با و بدون اختلال يادگيري

هدف از پژوهش حاضر، مقايسه تغييرات ادراك ديداري، سرعت پردازش و توجه پايدار در ساعات مختلف روز در دانش‌آموزان عادي و داراي اختلال يادگيري با گروه سني 8 تا 12 ساله، با توجه به مبحث زمان‌‌‌ روانشناسي مي‌باشد. روش پژوهش: پژوهش حاضر از حيث هدف كاربردي و از حيث روش از نوع تحقيقات غيرآزمايشي و علي –مقايسه اي است. جامعه ي آماري شامل كليه دانش آموزان 8ا لي 12ساله در پايه‌هاي ابتدايي مناطق 13، 14 و 15 در مدارس دو نوبته‌ي شهرتهران در سال تحصيلي 1397-1398 و1399-1398 مي‌باشد.حجم نمونه شامل 232 نفرمي‌باشد كه به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شده و درمرحله‌ي بعد به شكل تصادفي 117دانش‌آموز عادي (60دختر و57 پسر عادي( و 115 دانش آموز داراي اختلال يادگيري خواندن (55دختر و60پسر) انتخاب شدند. حجم نمونه با توجه به نوع متغيرهاي وابسته و مستقل (ميزان ادراك ديداري، سرعت پردازش و توجه پايدار ؛كمي پيوسته وچرخه‌هاي زيستي روزانه؛ طبقه‌اي چند ارزشي)و روش علي¬_مقايسه‌اي پژوهش، حداقل 15 نفر براي هرگروه توصيه شده است لذا با احتمال احتساب ريزش تعداد نمونه‌ها در هر زيرگروه ؛ دختر و پسر و با و بدون اختلال يادگيري تقريبا 60دانش اموز در نظر گرفته شد. هرگروه به ترتيب در 4 نوبت مورد آزمون‌هاي ادراك مهارت‌هاي بينايي، بررسي يكپارچه عملكرد ديداري شنيداري و خرده آزمون‌هاي سرعت پردازش هوش وكسلر(نماديابي و رمزگذاري) قرار گرفتند. نتايج اين پژوهش با استفاده از آزمون تحليل واريانس چندمتغيري جهت تعيين تفاوت معناداري بين چند نمونه كاملاً مستقل درنرم افزار (SPSS22)موردتحليل قرار گرفته است. يافته‌ها: ادراك ديداري درگروه دانش‌آموزان با و بدون اختلال يادگيري و در ساعات مختلف شبانه‌روز داراي تفاوت معناداري مي‌باشد. ادراك ديداري در گروه دانش آموزان عادي بالاتر از دانش آموزان داراي اختلال يادگيري مي باشد و ميزان مولفه‌هاي حافظه توالي بينايي، ادراك فضايي بينايي و ادراك ثبات شكل بينايي در ساعات بعد از ظهر بيشتر از ساعات صبح مي باشد. علاوه بر اين سرعت پردازش دختران در مولفه نماديابي بطور معناداري بالاتر از پسران مي باشد و بالاترين ميانگين سرعت پردازش در همه‌ي گروه‌ها در ساعات 15/14-45/13 مشاهده شد.همچنين توجه پايدار ديداري و شنيداري در گروه دانش آموزان عادي بطور معناداري بالاتر از دانش‌آموزان با اختلال يادگيري مي باشد و بالاترين ميانگين توجه پايدار ديداري وشنيداري نيز در ساعات 15/14 تا45/13 ملاحظه گرديد.دانش آموزان دختر با ميانگين بالاتري در توجه پايدار به نسبت دانش‌آموزان پسر شناخته شدند هرچند كه اين تفاوت معنادارنمي‌باشد. بحث و نتيجه‌گيري: به طور كلي يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد در برنامه ريزي درسي دانش‌آموزان توجه به عواملي چون؛ جنسيت، ساعات روز، ساعات حداقل و حداكثري شاخص‌هاي شناختي حايز اهميت است و بايد بر حسب نوسانات طبيعي كارآمدي توانمندي‌هاي ذهني آنان صورت گيرد.همچنين عوامل ديگري چون صبحگاهي و شامگاهي بودن، چرخه خواب و بيداري و عوامل تغذيه‌اي دانش آموزان و...مورد توجه قرار گيرد.