گونه‌شناسي تمثيلات در ‌باب پيوند نفس و بدن

مسئلۀ تبيين پيوند نفس و بدن از ديرباز در كانون ژرف‌انديشي انديشمندان بوده است. آن‌ها براي ايضاح اين پيوند از تشبيهات و تمثيلات گوناگوني بهره ‌برده‌اند. هر‌يك از اين تشبيهات معقول به محسوس بر مباني و بنيان‌هاي فلسفي خاصي استوار شده‌اند. بر پايۀ جستجوي صورت‌گرفته و در پرتو روش تحليلي، هشت‌گونه تشبيه اصلي پيرامون رابطۀ نفس و بدن استخراج شده: رابطۀ تدبير و تصرف، رابطۀ سريان جسم لطيف در جسم كثيف، رابطۀ اصل و فرع، رابطۀ استعمال و استخدام، رابطۀ حالّ و محلّ، رابطۀ مبتني بر شوق و عشق، رابطۀ تجلي و ظهور، رابطۀ معنا و لفظ. اين پژوهش در پي آن‌ است تا تشبيهات و ديدگاه‌هاي اصلي در باب پيوند ميان نفس و بدن را گونه‌شناسي كرده، بنيان‌ها و پيش‌فرض‌هاي نهفته در پس هريك را تحليل نموده و پيامدها و لوازم آن‌ها را برجسته سازد. ديدگاه برگزيده به‌خاطر وجود مرجحات زبان‌شناختي از ميان هشت ديدگاه مطرح، نظريۀ «لفظ و معنا» مي‌باشد.